Αν δεν ξέρεις ιστορία, είναι σαν να γεννήθηκες χθες...*

* Απόφθεγμα του Αμερικανού ιστορικού Χάουαρντ Ζιν (1922-2010).

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν γεννήθηκε χθες. Γεννήθηκε το 1968. Μάλιστα, σύμφωνα με μια δήλωσή του, επειδή γεννήθηκε στην αλλοδαπή (εξαιτίας της υποχρεωτικής φυγής του πατέρα του τα χρόνια της χουντικής επταετίας) είναι ο νεότερος πολιτικός κρατούμενος και αντιστασιακός ever. Την Κυριακή που μας πέρασε, στην εκπομπή "Ακραίως" στον ΣΚΑΪ, όπου ο Κ. Μητσοτάκης συνεντευξιάστηκε, παρουσίασε μια κάποια δυσκολία -καίτοι καλός γνώστης της ιστορίας, όπως αιδημόνως παραδέχτηκε- να θυμηθεί τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές σχετικά με τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη το 1963, Μάιο μήνα. Πέραν αυτού την άγνοιά του την εκλογίκευσε βάζοντας τους σημερινούς 17άρηδες στην εξίσωση με τα εξής λόγια: "Πείτε μου τώρα, το παιδί των 17 ετών, που θα ψηφίσει για πρώτη φορά που το ενδιαφέρει πώς θα είναι η Ελλάδα το 2030, εάν το ενδιαφέρει τι έγινε το 1963".  Όποιος προτιμά τη διά ζώσης αναφορά, εδώ. Όποιος θέλει μπορεί να την παρακολουθήσει ολόκληρη εδώ. Επίσης, σύμφωνα με την υπεύθυνη Τύπου του κόμματός του, την ευρωβουλευτή κ. Σπυράκη, ο οξυδερκής και εκ των αρίστων Κυριάκος δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει γεγονότα που συνέβησαν πριν από τη γέννησή του. Σχετικό ρεπορτάζ εδώ. 

Και μετά από όλα αυτά πάμε στο ζουμί της ιστορίας. Αυτή τη φορά ο Μητσοτάκης αποφάσισε με τη δήλωσή του να προσβάλει βάναυσα τη συλλογική μνήμη ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού, για να πει κάτι... αντιπολιτευτικό στις δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που συνδύαζαν όσα συνέβησαν πρόσφατα στον δήμαρχο της Θεσσαλονίκης με όσα συνέβησαν στον ίδιο χώρο πριν  από 55 χρόνια στον Λαμπράκη, από το τότε παρακράτος. Η βολική άγνοια της ιστορίας γίνεται αντιπολιτευτικό εργαλείο και μάλιστα θεωρητικοποιείται ότι δήθεν δεν ενδιαφέρουν τους νέους τόσο μακρινά γεγονότα, γιατί προφανώς για τον λαμπρά σπουδασμένο και μορφωμένο Μητσοτάκη τζούνιορ η ιστορία εκτός από τους επαγγελματίες που ασχολούνται μαζί της δεν έχει να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό και διδακτικό σε όλους εμάς τους υπολοίπους. Με άλλα λόγια παρουσίασε τη δική του πολιτική και ιδεολογική δυσανεξία και δυσκοιλιότητα απέναντι στη συγκεκριμένη πολιτική δολοφονία -μια και η οργάνωση καθώς και οι δράστες της προέρχονται από το δεξιό παρακράτος-, σαν κάτι που δεν χρειάζεται να το γνωρίζουν οι νεότερες γενιές, γιατί προφανώς για τον ίδιο είναι μια άχρηστη γνώση.

Πριν από πολλούς αιώνες ο Ευριπίδης προέτρεπε να μελετάμε την ιστορία γιατί: "Είναι ευτυχής όποιος μελέτησε την ιστορία, γιατί αυτός ούτε τους πολίτες παρακινεί στην καταστροφή, ούτε ο ίδιος γίνεται άδικος".  Αλλά ας μη γινόμαστε απαιτητικοί με τον Κυριάκο. Αφού δεν είχε γεννηθεί τότε, πώς να γνωρίζει τι είχε πει ο Ευριπίδης; Φαντάζομαι ότι ο ίδιος θα είναι επιεικής με τους νέους που δεν γνωρίζουν το παραμικρό για τον Παύλο Μπακογιάννη -σύζυγο της αδελφής του-, που δολοφονήθηκε από τη 17η Νοέμβρη... Προφανώς, στη δική του αντίληψη περί αριστείας, η γνώση της ιστορίας και η αναπόφευκτη εξαγωγή συμπερασμάτων δεν έχουν καμία θέση. Οι πολίτες δεν χρειάζονται την ιστορική μνήμη ή αν αποφασιστεί ότι κάτι πρέπει να διδάσκονται αυτά πρέπει να είναι επιλεγμένα. 

Η πικρή αλήθεια είναι ότι κανένας πολιτικός σχηματισμός εξουσίας νυν ή τέως δεν τοποθετείται τόσο ένθερμα υπέρ της μνήμης. Γιατί αυτή είναι δίκοπο μαχαίρι. Σήμερα μάλιστα που κάθε δήλωση (γραπτή ή προφορική) καταγράφεται και που μπορείς να την ανασύρεις από το πανταχού παρόν διαδίκτυο, άντε μετά να εξηγείς ή ακόμη χειρότερο να καμώνεσαι ότι ποτέ δεν δήλωσες αυτά που τώρα σε κυνηγούν ως ανεξόφλητα γραμμάτια. Γίνεται; Εμ δε γίνεται! Ειδικά τα δύο κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού έχουν διαχρονικά διαπρέψει σε αυτό το σπορ. Μην μπερδεύεστε που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η παρθενορραφή τους πέτυχε, κρυπτόμενοι πίσω από τις υπαρκτές τερατολογίες και κυβιστήσεις του νεόκοπου στην εξουσία ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρχε ζωή όπως όλοι γνωρίζουμε και πριν από αυτόν. Είναι πραγματικά αστεία η προσπάθεια που καταβάλλουν Κυριάκος και Φώφη να πείσουν ότι αυτοί έχουν άμεμπτο παρελθόν και ηγούνται κομμάτων δίχως καμία ιστορική διαδρομή. Φυσικά και ο έτερος, το τρομερό παιδί της πρωτοδεύτερης φοράς Αριστεράς έχει κι αυτός κρυμμένους σκελετούς στην ντουλάπα. Μαθαίνει γρήγορα και κατά πώς φαίνεται έχει αναπτύξει μια αδυναμία για εξουσία και δυστυχώς -το λέω με ειλικρινή οδύνη- είναι παντός καιρού. Ότι έχει την ευτυχία ο κύριος πολιτικός του αντίπαλος να είναι ανιστόρητος, γκαφατζής, επιθετικά νεοφιλελεύθερος, με βαρύ σαν αμαρτία οικογενειακό όνομα δεν σημαίνει ότι ξεχνιούνται οι δικές του υποσχέσεις. Δεν είναι εύκολο να ξεχαστεί αυτός ο συνδυασμός που σπάει κόκαλα, δηλαδή η αριστερή φρασεολογία χέρι χέρι με τη δεξιά συμβιβασμένη πορεία. Αλλά ας σταματήσω εδώ καλύτερα.