Αναζητούνται ενήλικοι επειγόντως

Φοβάμαι ότι στην πλειονότητά τους όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με την πολιτική υποχρεώνονται εκόντες άκοντες -εφόσον επιθυμούν να μακροημερεύσουν και να προκόψουν εκεί- να εγκαταλείψουν ένα υπολογίσιμο μέρος της ευφυΐας τους, της κοινής λογικής τους, της ενσυναίσθησης, της ειλικρίνειας, της συνέπειας λόγων και πράξεων κ.ά. Επίσης υποχρεώνονται, για να μην αισθάνονται κάποιο κενό, να αντικαθιστούν αυτά που χάνουν, είτε οικοιοθελώς είτε από κομματική άνοια στο πέρασμα του χρόνου, με άλλες... αρετές όπως τη βλακεία, τη στρεψοδικία, τον φανατισμό, την ψευτιά, την ιδιοτέλεια και άλλες. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια όσοι -αντέχουν να- παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της Βουλής θα έχουν προσέξει ότι υπάρχουν αρκετές συνεδρίες όπου οι συμμετέχοντες στα κοινοβουλευτικά δρώμενα θυμίζουν περισσότερο παιδιά προσχολικής, άντε και λίγο μεγαλύτερης, ηλικίας με τα καμώματά τους. Φοβάμαι δε ότι τα πράγματα βαίνουν προς το χειρότερο - εκλογές γαρ. Φυσική συνέπεια είναι το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου -αν μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως τέτοιο-, που γίνεται εκτός κοινοβουλίου μέσω γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου, με την ανεκτίμητη συμμετοχή και συμβολή της πλειονότητας των επαγγελματιών δημοσιογράφων να είναι ακόμη χειρότερο του κοινοβουλευτικού.

Ακόμη μία απόδειξη όσων γράφω αποτέλεσαν οι κατηγόριες που εκτοξεύτηκαν από τον αντιπολιτευόμενο -όλου του φάσματος- Τύπο για την ταινία που έχει αρχίσει να γυρίζει ο διάσημος Έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, η οποία βασίζεται στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη Adults in the Room, δηλαδή Ενήλικοι στο δωμάτιο. Δεν θα ασχοληθώ εδώ με το βιβλίο ούτε με τον πληθωρικό συγγραφέα του, αλλά με όσα απίθανα και εξοργιστικά γράφτηκαν για τη δήθεν χρηματοδότηση του Γαβρά από το γκουβέρνο για ένας Θεός ξέρει ποιους ιδιοτελείς σκοπούς, που κυριολεκτικά δεν εμπίπτουν στην κοινή λογική. Εξηγούνται μόνο από τον ακαταμάχητο συνδυασμό του χαμηλού δείκτη ευφυΐας με την κομματική εμπάθεια. Ένα μικρό δείγμα συνδυασμένης υστερίας, ηθελημένης ασχετοσύνης και βλακείας μπορεί να διαβάσει κανείς στο άρθρο του Δημ. Κανελλόπουλου στην ΕφΣυν, που σταχυολογεί επώνυμες αντιδράσεις από τον Τύπο.

Προτιμώ να μην επεκταθώ περισσότερο και παραχωρώ το βήμα σε ένα άρθρο του δημοσιογράφου του Έθνους Νίκου Μάστορα που γράφει τα αυτονόητα για το θέμα. 

Είναι απολαυστικά και διδακτικά αυτά που συνέβησαν µε αφορµή την ταινία «Adults in the Room» που γυρίζεται από τον Κώστα Γαβρά και αναφέρεται στη διαπραγµάτευση του ΣΥΡΙΖΑ το α' εξάµηνο του 2015 µε υπουργό τον Γιάνη Βαρουφάκη. Απολαυστικά γιατί...βλέπει κανείς το µέτωπο της φιλελεύθερης λογικής όχι µόνο να γκρινιάζει υιοθετώντας fake news -τα οποία και αδίστακτα αναπαράγει- αλλά και να εξανίσταται για ένα ουσιαστικά… φιλελεύθερο µέτρο, από τα αρκετά που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος του είναι η προσέλκυση κινηµατογραφικών επενδυτών που ξοδεύουν πάνω από 100.000 ευρώ στη χώρα.

Γκρινιάζουν επειδή ο σπουδαίος Ελληνας σκηνοθέτης θα πάρει ως «cash rebate» 630.000 ευρώ. Λένε ότι τον επιχορηγεί ο Παππάς, ώστε ο αριστερός σκηνοθέτης να ξεπλύνει την αποτυχηµένη διαπραγµάτευση του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας µια ακόµα αριστερίζουσα ταινία. Οτι παίρνει επιχορήγηση 630.000 για να καλύψει τα 80 δισ. που χάσαµε λόγω Βαρουφάκη. Κι εδώ ξεκινάνε τα διδακτικά.
Πρώτον, οι άνθρωποι αυτοί είτε είναι τόσο πωρωµένοι µε το να χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε δεν διστάζουν να ευτελίσουν τον Γαβρά, είτε απλώς λένε ψέµατα. Γιατί το νεοσύστατο Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας επιστρέφει 35% σε όλες τις παραγωγές που ξοδεύουν τουλάχιστον 100.000 ευρώ για να γυρίσουν εδώ ταινίες. Το έχει κάνει σε άλλες 38 περιπτώσεις. Και εφόσον ο Γαβράς θα πάρει πίσω 630.000, σηµαίνει ότι αφήνει στη χώρα 1.798.747 ευρώ. ∆εν είναι επιχορήγηση λοιπόν.
∆εύτερον, είναισχεδόν… σατανικό να πιστεύει κανείς (εκτός κι αν είναι εξωγήινος του Υµηττού) ότι µια ταινία στηριγµένη στο βιβλίο του Βαρουφάκη έχει στόχο να ξεπλύνει τον Τσίπρα.
Τρίτον, οι ίδιοι άνθρωποι, αν τυχόν ο Παππάς αρνιόταν να «επιχορηγήσει» τον Γαβρά, θα έβγαιναν στα κάγκελα διαρρηγνύοντας τα ιµάτιά τους ότι ο άθλιος ΣΥΡΙΖΑ αποθαρρύνει τον µεγάλο σκηνοθέτη για να γλιτώσει το κράξιµο από το βιβλίο Βαρουφάκη.
Τέταρτον, κρίνουν µια ταινία που δεν έχει τελειώσει. Αν κάποιος θέλει να αξιολογήσει τον Γαβρά, τουλάχιστον ας στηριχτεί στις προηγούµενες. Αριστερίζουσα ταινία το «Ζ»; Η «Οµολογία»; Το «Μουσικό κουτί»; Ο «Αγνοούµενος»; Το «Αµήν»; Ακόµα και το «Τσεκούρι» ή το «Κεφάλαιο» δεν τις λες «αριστερίζουσες», τις λες συγκλονιστικές. Τι να πει δηλαδή κι ο Κεν Λόουτς µε το «Ντάνιελ Μπλέικ»; Αριστερός είναι κι αυτός, πολιτικές ταινίες κάνει.
Πέµπτον, η καραµέλα των 80 -ή µήπως 100; ή 200;- δισ. ευρώ που χάσαµε το εξάµηνο Βαρουφάκη έχει αντικρουστεί τόσο πολλές φορές που δεν έχει νόηµα να αναπαραχθεί.
∆ιάβασα κι έναν που συστήνει (!) στον Γαβρά να ασχοληθεί µε τους άνεργους αντί µε τον Βαρουφάκη. Ε, αν είναι έτσι, εντάξει, πάρ’ τον τηλέφωνο. Αλλά ξανασκέψου τι θα του… συστήσεις, γιατί µε το «Τσεκούρι» -που προφανώς αγνοείς- ο Γαβράς είπε για την ανεργία όσα δεν φαντάζεσαι.

το κείμενο του Νίκου Μάστορα είναι από το ΕΘΝΟΣ 

ΥΓ. Αυτά που έγραψα για τους επαγγελματίες πολιτικούς και δημοσιογράφους δεν αφορούν μόνο την αντιπολίτευση αλλά -δυστυχώς- και τη συμπολίτευση. Μπορεί οι μεν πρώτοι να άνοιξαν και να έστρωσαν τον δρόμο, αλλά τελευταία τον περπατάνε και άλλα πόδια. Έτσι, για να είμαστε δίκαιοι.