"Ανίκητοι ηττημένοι", είναι όντως έτσι;

Τον Γιάνη Βαρουφάκη μπορείς να τον μισήσεις ή να τον συμπαθήσεις, να επικροτήσεις τις απόψεις του ή να τις αποδομήσεις. Δεν μπορείς όμως να τον αγνοήσεις! Εδώ και κάποιους μήνες με τη μορφή προδημοσιευμένων αποσπασμάτων από το βιβλίο του, που μόλις τώρα κυκλοφόρησε στα ελληνικά, έχει εξάψει το... θυμικό όλου του πολιτικού φάσματος από τη Δεξιά ως την κυβερνώσα Αριστερά και παραπέρα. Και η μεν Δεξιά μιλά για ειδικά δικαστήρια εις βάρος του, ενώ από την πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά επικρατεί προσποιητή αδιαφορία που κρύβει κακότεχνα την ενόχλησή της. 

Το βιβλίο του, που αυτό τον καιρό διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον και προσοχή, ανακινεί -κατά τη γνώμη μου πολύ σωστά- το ιστορικό ενδιαφέρον για μία χρονική περίοδο όπου πολλοί πολιτικοί παράγοντες και "παίκτες", τόσο εντός (κυρίως), όσο και εκτός της πατρίδας μας θα προτιμούσαν να ξεχαστεί και να απαξιωθεί, άλλοι κάτω από το βάρος της ανυποληψίας και άλλοι προσχηματικά κάτω από το πέπλο των ψευδαισθήσεων. Και οι μεν και οι δε νομίζουν ότι έτσι "καθαρίζουν" από τον επίμονο και ενοχλητικό Γιάνη, που επέλεξε να παρουσιάσει με τον δικό του τρόπο τη βραχύβια Ελληνική Άνοιξη, την οποία τώρα πλέον ακολουθεί ένας σκοτεινός, ανέλπιδος, μνημονιακός χειμώνας. Για όποιον επιθυμεί να προβληματιστεί δημιουργικά, ιδού η ευκαιρία. Το βιβλίο διαβάζεται σαν ένα ωραίο μυθιστόρημα που όμως αφορά τη ζωή μας, εμάς τους ίδιους, τα οράματά μας... Αν πάλι όλα είναι τακτοποιημένα μέσα σας, δίχως ερωτηματικά και αμφιβολίες, τότε δεν χρειάζεται να ξοδευτείτε, ούτε να συγχυστείτε... Η εσωτερική ηρεμία όσο κι αν προέρχεται από την άρνηση παραδοχής γεγονότων και καταστάσεων, από στρουθοκαμηλισμό,  δεν πρέπει να υποτιμάται! Τα καινά δαιμόνια έχουν κάποιο κόστος...

Θα βρείτε παρακάτω το βίντεο της παρουσίασης του βιβλίου του στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, που έγινε την προηγούμενη Δευτέρα.