Αντιπολιτευτική λύσσα και κοπετός

Την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ σπανιότατα τη διαβάζω. Αυτό που συνήθως κάνω είναι να διαβάζω το πρωτοσέλιδό της, μαζί με των άλλων εφημερίδων όταν πάω στο περίπτερο για να αγοράσω την εφημερίδα μου. Κατά τη διάρκεια της ύστερης περιόδου Ψυχάρη και κατά την τωρινή, αυτή του γνωστού υπόδικου επιχειρηματία που εξαγόρασε τον όμιλο, η αντιπολιτευτική ψύχωση,  μονομανία και αμόκ  -νομίζω ότι αυτές είναι οι αρμόζουσες λέξεις- κατά της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλ. Τσίπρα προσωπικά, έχει ξεπεράσει τα γνωστά υψηλά στάνταρτς της Ν.Δ., και έχει θέσει δυσπρόσιτα όρια δημοσιογραφικού κιτρινισμού και επικίνδυνου πολιτικού αμοραλισμού. Οι μόνοι που μπορούν να τα ξεπεράσουν είναι οι γνωστοί συντάκτες που τα γράφουν και βρίσκονται οι περισσότεροι στον όμιλο του Μαρινάκη αλλά και αλλαχού. Βεβαίως, για να είμαι δίκαιος, θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι και η "Πρώτη φορά Αριστερά", εν τη ρύμη του αντιπολιτευτικού της οίστρου είχε αρκετές φορές ξεπεράσει τα όρια του πολιτικού πολιτισμού και είχε αρνηθεί κάθε σκέψη στοιχειώδους συναίνεσης με τους προηγουμένους. Οπότε η έκφραση "Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο", όσο και να μην αρέσει, αρμόζει εδώ. Αυτός όμως δεν είναι ο λόγος που με ώθησε να γράψω τις σκέψεις μου, οπότε πάμε παρακάτω.

Όσοι με διαβάζετε, τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο, θα έχετε διαπιστώσει την έντονη κριτική διάθεση που διατρέχει τα κείμενά μου. Όμως, όσο κι αν κατηγορώ τον ΣΥΡΙΖΑ για τις αρλούμπες του, τις κολοτούμπες του και την οίηση (της εξουσίας) που τον χαρακτηρίζουν (φευ), μου στέκονται κυριολεκτικά στον λαιμό αυτού του είδους και επιπέδου επιθέσεις που δέχεται για τα πάντα όλα. Βλέπετε, σύμφωνα με το κυρίαρχο αντιπολιτευτικό αφήγημα, όλα κυλούσαν κανονικότατα εδώ μέχρι που ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εφτά πληγές του Φαραώ. Να, για παράδειγμα, την επομένη της επίσκεψης Ερντογάν δύο δημοσιογραφικοί αστέρες των ΝΕΩΝ (Μητσός και Πρετεντέρης) έγραψαν δύο εμβριθή σχόλια που, αντί να κάνουν μια ψύχραιμη και ουσιαστική δημοσιογραφική αποτίμηση της επίσκεψης, επιδίδονται σε εμπαθείς δημοσιογραφικές παρλαπίπες του στιλ "ναι, αλλά κι εσείς σκοτώνετε παιδάκια στο Βιετνάμ", του γνωστού παλιού ανέκδοτου. 

Ας πούμε ο πολλά βαρύς (μονίμως για τον Σύριζα) και όχι (ουδέποτε για τη ΝΔ) Πρετεντέρης γράφει στο σχόλιό του ανάμεσα σε άλλα: "Αν είναι ακριβές ότι μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις, τότε στην εικόνα της συνάντησης Παυλόπουλου - Ερντογάν δεν χρειαζόταν ήχος. Από τη μια μεριά ένας τύπος στητός και ορθιος, απλωμένος, με ανοιχτά πόδια(!), καταλάμβανε τα 4/5 του κοινού καναπέ. Σχεδόν ανεκφραστος, σπανίως κοίταξε τον οικοδεσπότη του, μιλούσε ατάραχος και με μια βεβαιότητα ισχύος. Από την άλλη ένας άνθρωπος σχεδόν κουλουριασμενος στη δική του ακρη του καναπέ, με μαζεμένα πόδια και χέρια που έμπλεκαν και ξέμπλεκαν αμήχανα. Παρακολουθούσε ελαφρά σκυμμένος και προσηλωμένος τον συνομιλητή του και όσο περνούσε η ώρα αισθανόσουν ότι βούλιαζε περισσότερο στον καναπέ. Αν στην εικόνα έβαζες και ήχο τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα(...)"  Εδώ παρακολουθούμε με γλαφυρό τρόπο πώς ο Παυλόπουλος, πάντα κατά τον Πρετεντέρη, είχε αποδεχθεί την ανωτερότητα του Ερντογάν σύμφωνα με την αδιάσειστη μαρτυρία της γλώσσας του σώματος των δύο ανδρών. Η συμπεριφορική ψυχολογία στα καλύτερά της, από τον μετρ του είδους.

Και μετά το σολάρισμα του αγλαού Πρετεντέρη, ακολουθεί το ακομπανιαμέντο του Μιχ. Μητσού, με τα εξής λόγια: "(...) Κανείς δεν προφύλαξε το κύρος της χώρας από τον Προκόπη Παυλόπουλο. Εκπληκτοι αυτόπτες και τηλεθεατές παρακολούθησαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ανοίγει μόνος του το θέμα της Λωζάννης ψελλίζοντας διάφορα κλισέ, να εισπράττει σε αυστηρό ύφος τις τουρκικές θέσεις, να λέει κάτι απίστευτα περί «ερμηνείας» και όχι «επικαιροποίησης» των συνθηκών και στο τέλος να ζητάει να τον συγχωρησουν γιατί αισθάνθηκε άνετα και ειπε μια κουβέντα παραπάνω(...)". Ο Μητσός βολικά ξεχνά ότι πριν από τη συνάντηση των δύο προέδρων είχε προηγηθεί η πολυδιαφημισμένη συνέντευξη του Ερντογάν στον Αλ. Παπαχελά, όπου άνοιξε εκεί το θέμα με τη Συμφωνία της Λοζάνης. Μια συνέντευξη λίγα 24ωρα πριν από την επίσημη επίσκεψη, της οποίας τη σκοπιμότητα δεν κατάλαβα. 

Μήπως κάποιοι ήθελαν να εκμεταλευτούν τη θρασύτητα και αμετροέπεια του Ερντογάν, ώστε να φτιάξουν το κατάλληλο κλίμα; Αναρωτιέμαι...  Και όλα αυτά στην επίσκεψη του ηγέτη της χώρας εκείνης με την οποία εδώ και αιώνες έχουμε άλυτα και κατά διαστήματα οξυμένα προβλήματα. Και όταν πρόεδρος και πρωθυπουργός στάθηκαν αξιοπρεπέστατα, δεν μάσησαν τα λόγια τους και δεν έδωσαν χώρο για μελλοντικές υποχωρήσεις.

Αυτό είναι το επίπεδο του δημοσιογραφικού αντιπολιτευτικού λόγου. Ο σκοπός, δηλαδή να διαβάλουμε και να ρίξουμε την κυβέρνηση του "καταληψία", όπως αναιδώς τον περιγράφουν, τους οδηγεί σε καταστάσεις που ντροπιάζουν το επάγγελμά τους και δυστυχώς δίνει αφορμές για το γνωστό ισοπεδωτικό σύνθημα "αλήτες, ρουφιάνοι ...". 

ΥΓ. Ανάμεσα στους διάφορους δημοσιογράφους των ειδικών αποστολών και μη, πετάχτηκαν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης για να ψέξουν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό. Εδώ πραγματικά δεν γνωρίζεις ποιος δίνει τη γραμμή. Η αντιπολίτευση στους δημοσιογράφους-ταλιμπάν ή το αντίστροφο; Ανάμεσα στους πολιτικούς έλαμψε εκτυφλωτικά το άστρο της Φώφης, που μίλησε για "φιάσκο". Η αυτοσυγκράτηση ως λέξη και στάση τής είναι άγνωστη. Δεν νομίζω να έχει συναντήσει ως τώρα πολλούς ηγέτες ξένων κρατών, ούτε να γνωρίζει σε επαρκή βαθμό τα ελληνοτουρκικά ζητήματα. Αλλά έχει άποψη και είμαστε "καταδικασμένοι" να την ακούσουμε! Μεγάλε, Κλιντ Ίστγουντ με τον αφορισμό σου, θα δικαιώνεσαι εσαεί. Φυσικά ούτε εγώ εξαιρούμαι από τον νόμο του Κλιντ. 

Για όποιον θέλει να τα διαβάσει υπάρχουν δύο πολύ καλά σχετικά άρθρα γνώμης. Το ένα είναι του Γ. Λακόπουλου, με τίτλο:   "Ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Ερντογάν και ποιοι σκότωσαν την ελληνική δημοσιογραφία", που μπορείτε να το βρείτε εδώ:    www.anoixtoparathyro.gr/%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%85%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9/  

και το άλλο του Τάσου Παππά στην ΕφΣυν εδώ: www.efsyn.gr/arthro/ntaides-simera-kotoyles-htes