Αριστερές παλινδρομήσεις...

Με τον σημερινό τίτλο θέλω να εκφράσω τη δυσθυμία μου για τις συνεχιζόμενες... παλινδρομήσεις (ειλικρινά, εκφράζομαι όσο πιο συγκρατημένα μπορώ) της κυβέρνησης, η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως ριζοσπαστική Αριστερά. Γιατί πώς αλλιώς μπορούν να χαρακτηριστούν και δη με την αγοραία τους έκφραση όσα αποκαλύφθηκαν αυτή την εβδομάδα. Τόσες μετατάξεις στη Βουλή από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, τώρα που τελειώνουν τα κεράκια της, βρε αθεόφοβοι; Τόση γκρίνια επειδή δεν έγιναν αποδεκτές τώρα στο παρά πέντε πολυάριθμες τροπολογίες, με τη συνήθη βέβαια πρακτική της τσόντας, σε άσχετα νομοσχέδια; Καλά, δεν έχουν καμία συναίσθηση της πραγματικότητας και καμία επίγνωση των αισθημάτων ντροπής που προκαλούν σε όσους εξακολουθούν να τους υποστηρίζουν;

Δεν καταλαβαίνουν ότι οι συμπεριφορές αυτές συναθροιζόμενες με το απελπιστικά υπολειπόμενο κλάσμα, που έχει αριθμητή όσα ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε και παρανομαστή όσα υποσχέθηκε, οδηγούν τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ να του κουνήσει το μαντίλι; Νομίζουν ότι μόνο η "μεσαία τάξη" του γύρισε την πλάτη;  Μεγάλο λάθος! Ιδού οι εκτιμήσεις το πώς κατανεμήθηκαν οι ψήφοι μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στις πρόσφατες εκλογές, σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, από τον γνωστό και έγκυρο πολιτικό αναλυτή Ηλία Νικολακόπουλο (πηγή ΕΡΤ): 

Νέοι: 25% ΝΔ – 24% ΣΥΡΙΖΑ
Δημόσιοι υπάλληλοι: 30% ΝΔ – 26% ΣΥΡΙΖΑ
Υπάλληλοι ιδιωτικού τομέα: 30% ΝΔ – 21% ΣΥΡΙΖΑ
Ελεύθεροι επαγγελματίες: 35% ΝΔ – 20% ΣΥΡΙΖΑ
Άνεργοι: 19% ΝΔ – 29% ΣΥΡΙΖΑ
Αγρότες: 33% ΝΔ – 18% ΣΥΡΙΖΑ
Συνταξιούχοι: 40% ΝΔ – 27% ΣΥΡΙΖΑ

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τις -περίπου- αντίστοιχες των εκλογών του 2015 (Σεπτέμβριος):

Πηγή THETOC

Μια απλή ανάγνωση αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει παντού, εκτός των ανέργων. Η ήττα του είναι συντριπτική, δεν χωρά αμφιβολία. Τον έχει εγκαταλείψει ένα σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων που διατρέχει οριζοντίως και καθέτως την ελληνική κοινωνία. Και τα καμώματα της τελευταίας εβδομάδας δείχνουν έναν πανικό, όπως και να το κάνουμε. Δηλαδή, μια και θα χάσουμε στις επόμενες εκλογές και θα εκλεγούμε οι μισοί, ας βολέψουμε τώρα όσους μπορούμε. Η αριστερή εκδοχή του "νόμιμου και ηθικού". Η ωμή-κυνική  παραδοχή ότι εφόσον υπήρχαν οι διασυνδέσεις και μπορούσα, το έκανα, καταλαβαίνουμε ότι μετατρέπουν το αμφισβητούμενο ήδη ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς σε ένα κακόγουστο ανέκδοτο; Και ότι επίσης δεν είναι δυνατόν μονίμως να συμψηφίζονται όλα αυτά με το γεγονός ότι τα έκαναν οι άλλοι και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό. ΔΕΝ ψηφίστηκες για να διαιωνίζεις το πελατειακό κράτος. Υποτίθεται ότι εσύ είσαι η διαφορά. 

Τελικά τι κατάφερες όμως; Υποστηρίζω ότι η αναγκαστική στροφή προς τον ρεαλισμό και το κυνήγι της όποιας μικρής ή μεγαλύτερης βελτίωσης-ελάφρυνσης των επιπτώσεων ενός άτεγκτου, ανάλγητου νεοφιλελεύθερου οικονομικού πλαισίου-προγράμματος από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, άφησαν και αφήνουν το αποτύπωμά τους στην ελληνική κοινωνία. Η ειρωνία του πράγματος είναι ότι η επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ να αφήσει το δικό του αριστερό αποτύπωμα στην κοινωνία, με όσα έκανε και κυρίως όσα δεν έκανε μαζί με τα δυσάρεστα που επέβαλε -έστω καθολικώς διαμαρτυρόμενος-, συνετέλεσε σε αυτήν τη στροφή του εκλογικού σώματος. Με άλλα λόγια, η αναμφισβήτητη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας με την άνοδο του κύριου πολιτικού εκφραστή της είναι, όσο κι αν δεν μας αρέσει, έργο του ΣΥΡΙΖΑ. Και να το ακούς αυτό από τα χείλη της Φώφης, του Κουτσούμπα και άλλων "προοδευτικών" δυνάμεων το κάνει ακόμη δυσκολότερο, το κάνει βουνό. Μετά από 4 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η κοινωνία επιλέγει και διολισθαίνει ιδεολογικά στους θύτες της, στους κύριους και γνήσιους  εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού που -κακά τα ψέματα- κάποια από τα προτάγματά του υλοποίησε με περισσή συνέπεια και η πρώτη φορά Αριστερά. 

Θα μου πείτε ταυτίζεται η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ; Αναβιώνεται σήμερα, στον 21ο αιώνα, το ισοπεδωτικό και σεχταριστικό σύνθημα "Τι Πλαστήρας τι Παπάγος"; Όχι, κάθε άλλο. Οι διαφορές υπάρχουν και είναι ορατές σε κάθε καλοπροαίρετο παρατηρητή. Ορατά φαντάζομαι είναι και όσα λίγα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε. Αναφέρω μερικά όπως: Δωρεάν περίθαλψη για όλους τους ανασφάλιστους, με ταυτόχρονη κατάργηση του 5ευρου. Κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης για αρκετούς συμπολίτες μας στα έσχατα όρια της ένδοιας. Αύξηση του κατώτατου μισθού (11%) και κατάργηση του υποκατώτατου. Επίδομα ενοικίου και στέγασης. Η πρόσφατη ρύθμιση των 120 δόσεων -σε εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία- με ταυτόχρονη διαγραφή σε πολύ μεγάλο ποσοστό των προσαυξήσεων, μαζί με τη μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, στην εστίαση και στην ενέργεια. Επαναφορά των ΣΣΕ. Αισθητή υποχώρηση της ανεργίας, έστω και με κακοπληρωμένες ελαστικές σχέσεις εργασίας. Νομοθετήματα που διόρθωναν κοινωνικές ανισότητες και αδικίες (ταυτότητα φύλου, σύμφωνο συμβίωσης κ.λπ.) Η συμφωνία με τους βόρειους γείτονές μας, που αναμφισβήτητα κόστισε στον ΣΥΡΙΖΑ. Η ακύρωση της μείωσης έως εξαφάνισης της προσωπικής διαφοράς των προ του 2016 συνταξιούχων. Η ψήφιση αυτή την εβδομάδα της αναστολής περικοπής του αφορολόγητου. Τέλος η χορήγηση μόνιμης 13ης (έστω ποσοστιαίας) σύνταξης.

Φτάνουν όλα αυτά για να θεραπεύσουν όσα ανεπιστρεπτί χάθηκαν, λες και είχαμε υποστεί πόλεμο; Όχι, απερίφραστα. Κι αν δεχτούμε ότι με αργούς ρυθμούς αποκαθίστανται οι μακροοικονομικοί δείκτες δηλωτικοί της οικονομικής μας μιζέριας και δυσπραγίας, απέχουν πάρα πολύ από το να γίνουν αισθητοί στην καθημερινότητα. Οπότε η έλευση μιας θατσερικής Δεξιάς, με έντονη οσμή ακροδεξιάς βαρβατίλας, εκτός ότι θέτει εν αμφιβόλω όλα τα προηγούμενα, δίνει χείρα βοηθείας σε ό,τι συντηρητικό και αυταρχικό θέλει να ορίζει την κοινή ευρωπαϊκή πορεία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το μερίδιο ευθύνης του γι' αυτή την προοπτική.

Όλα τα παραπάνω καθιστούν ακόμη χειρότερα όσα διαδραματίστηκαν αυτή την εβδομάδα, την τελευταία προ της διάλυσης της Βουλής. Δεν μας φτάνουν οι ασυνέπειες και οι κυβιστήσεις, έχουμε και συμπεριφορές που πόρρω απέχουν από την ηθική και την αισθητική που πρέπει να διέπει και να χαρακτηρίζει την άσκηση της εξουσίας από την Αριστερά. Μπορεί λοιπόν αυτή η Αριστερά να διέψευσε στην πράξη πολλά από όσα επαγγέλθηκε, αλλά υπάρχουν και κάποιες δικαιολογίες. Δεν υπάρχει όμως καμία δικαιολογία όταν ξεπατικώνεις και εφαρμόζεις πρακτικές καταδικασμένες στη συνείδηση της πλειονότητας των πολιτών, όχι μόνο των αριστερών ψηφοφόρων. Ζητώ λίγη προστασία και αβρότητα σε όσα έχουν απομείνει και θυμίζουν Αριστερά. Μη μας διώχνετε, σας παρακαλώ. Μη μας κάνετε να ντρεπόμαστε που σας υποστηρίζουμε ακόμα!