Déjà vu

«Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας: Από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων. Και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν όπως φαντάζονται τη στήριξή τους στην ίδια πολιτική που τους έκλεψε το ψωμί κι έχει σκοπό να τους κλέψει και το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι. Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος πολιτικός ξεπεσμός τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Πρόκειται για μια πράξη βαθιά ανήθικη, που δείχνει το φόβο τους μπροστά στις κάλπες».

Αυτά τα λόγια, που είχαν ειπωθεί στο... μακρινό 2014 από τα χείλη του Αλ. Τσίπρα στα Γιάννενα, δεν νομίζω ότι έχουν χάσει ούτε κατ' ελάχιστον την επικαιρότητα και την ευστοχία τους. Τότε ο Αλέξης με αυτά τα λόγια κατακεραύνωνε -και σωστά- το κοινωνικό μέρισμα που έδινε ο τότε πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Τώρα άλλαξαν οι ρόλοι. Ο Αλ. Τσίπρας μοιράζει το μέρισμα και η ΝΔ σκούζει με παρόμοια λόγια (σαν του Αλέξη) για τη κακόφημη προέλευση του μερίσματος. Παρακολουθούμε ένα θεατρικό δρώμενο όπου οι ρόλοι αλλάζουν και το φιλοθεάμον κοινό παρακολουθεί άναυδο και εν συγχύσει τις ατάκες που εκτοξεύουν οι πρωταγωνιστές και οι κομπάρσοι.

Η Αυγή στο φύλλο της στις 21/3/2014 έκανε μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση επί του θέματος με τα εξής λόγια:

Ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο με το «πακέτο Σαμαρά», τα 500 εκατομμύρια ευρώ που έχει αρχίσει να μοιράζει;

Όχι ότι το πλεόνασμα είναι μια ακόμη λογιστική ταχυδακτυλουργία - προέρχεται από τη στάση πληρωμών του Δημοσίου και την εξοντωτική φορολόγηση. Ούτε επειδή πρόκειται για προεκλογικά ψίχουλα για να αποτραπεί η κατάρρευση της συγκυβέρνησης στις προσεχείς εκλογές.

Όλα αυτά ουδόλως ενδιαφέρουν τους έχοντες λαμβάνειν.

Οι μη έχοντες, και ψίχουλα να είναι, θα τα πάρουν γιατί τα χρειάζονται. Γιατί και ένα ευρώ την ημέρα είναι υπολογίσιμο ποσό στον προϋπολογισμό ενός που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Και στη «νέα Ελλάδα» που μας πουλάνε Σαμαράς και Βενιζέλος οι φτωχοί θα πληθαίνουν χρόνο με το χρόνο για να δημιουργούν πλεονάσματα. Η βασική διαφωνία μου δεν είναι ούτε ποσοτική ούτε μεθοδολογική. Είναι πολιτική.

Το πλεόνασμα που κατέστρεψε ανθρώπινες ζωές για να δημιουργηθεί και που πάνω σε αυτό ο κ. Σαμαράς χτίζει τη «νέα Ελλάδα» είναι προϊόν της ίδιας παλιάς ταξικής συνταγής: ανακατανομή του πλούτου υπέρ των λίγων με ολίγη φιλανθρωπία για τους πιο φτωχούς από τους φτωχούς.Και το πλέον προσβλητικό είναι ότι αντιμετωπίζει τους πολίτες ως ζήτουλες, έτοιμους να πουλήσουν την ψήφο τους για ένα ευρώ την ημέρα.

Η «νέα Ελλάδα» που υπόσχονται Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, για όποιον θέλει να καταλάβει τι σημαίνει η «συμφωνία με την τρόικα», θα είναι μια βαθιά ταξική Ελλάδα, γιατί δεν περιέχει τίποτα για τη μείωση των ανισοτήτων, τις οποίες πονηρώς ο κ. Σαμαράς, στο προεκλογικό διάγγελμα την περασμένη Τρίτη, παρέπεμψε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον.

Το επόμενο διάστημα ώς τις εκλογές θα ζήσουμε ένα επικοινωνιακό τσουνάμι της συγκυβέρνησης που θα υπόσχονται τη Γη της Επαγγελίας «αρκεί να μην κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ». Θα υπόσχονται την έλευση μιας εικονικής Ελλάδας για να κρύψουν την πραγματική. Αυτή που ζούμε και αυτή που μας ετοιμάζουν αν συνεχίσουν να κυβερνούν.

Έτσι λοιπόν αυτή η αίσθηση του déjà vu, δηλαδή ότι όλο αυτό το έχεις ξαναζήσει, ότι τα λόγια αυτά σού είναι οικεία, ότι το έργο το 'χεις ξαναδεί, σου αλλοιώνει την αίσθηση της πραγματικότητας. Κι εκεί που βρίσκεσαι λίγο ζαλισμένος και αποπροσανατολισμένος με μια άισθηση ναυτίας, και αναρωτιέσαι μήπως σε έχουν ματιάσει κακόβουλες δυνάμεις, ακούς τον πρόεδρο της Βουλής, τον Ν. Βούτση να δηλώνει τα εξής ωραία: «Δεν νομοθετήσαμε πάντοτε έτσι όπως θα θέλαμε, έτσι όπως θα έπρεπε, ή έτσι όπως λέει το Σύνταγμά μας ή και τα Συντάγματα των δικών σας χωρών»   και πέφτεις νοκ άουτ  . Και παρ' όλα αυτά ο συμπαθής Νίκος πιστεύει ότι εφαρμόζοντας ανάμεσα σε άλλα νομοθετήματα αντισυνταγματικά και ενάντια στη θέληση των πολλών θα βγούμε από τα μνημόνια και θα εισέλθουμε πλησίστιοι στον ενάρετο δρόμο της ανάπτυξης και προκοπής. "Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι", έλεγαν οι πρόγονοί μας όταν ήθελαν να αναφερθούν σε κάποιον που βρίσκεται σε σύγχυση του πνεύματος και παίρνει καταστρεπτικές αποφάσεις...

Δυστυχώς, από το 2014 ως σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επικοινωνήσει ελάχιστες αλήθειες, ενώ συγχρόνως μας έχει παραμυθιάσει με τα ωραιότερα -ομολογουμένως- παραμύθια. Όταν τα υπεύθυνα χείλη του προέδρου της Βουλής παραδέχονται ότι εφαρμόζουν πολιτικές που τους βρίσκουν αντίθετους και επιπλέον είναι αντισυνταγματικές, ο καλός μας Αλέξης όπως ίσως ακούσατε στο διάγγελμά του ζει στη χώρα των Μακάρων. Όλα είναι μια χαρά, όλα είναι δρομολογημένα. Και μένα με τρώει η αρκούδα...