Ένας "στρατηγός" θυμάται...

Δεν ξέρω αν έχετε μια εικόνα, μια οποιαδήποτε εικόνα για τις "μεγάλες" δίκες που εξελίσσονται αυτό τον καιρό, δηλαδή βρίσκονται "εν ακροατηρίω". Αυτές έφτασαν να εκδικάζονται μετά από μακρά διαδικασία έρευνας και ανακρίσεων. Η πλειονότητα του Τύπου, πάσης μορφής, δεν ασχολείται συνήθως μαζί τους. Βλέπετε δεν παράγουν ειδήσεις πάνω στο γνωστό τρίπτυχο "αίμα, σπέρμα, δάκρυα". Ίσα ίσα επειδή παρουσιάζουν μια θλιβερή, σκανδαλώδη και εξόχως αποκαλυπτική πραγματικότητα για το ευρύτερο πολιτικό γίγνεσθαι και το εμετικό αλισβερίσι που γίνεται όχι πια μόνο στο παρασκήνιο, οι δημοσιογράφοι και τα Μέσα -εκτός φωτεινών εξαιρέσεων- έχουν κάθε συμφέρον να τα αποσιωπούν, να τα κρατούν στην αφάνεια.

Πόσοι λοιπόν γνωρίζετε ότι γίνεται δίκη που αφορά τη Siemens στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων; Κι όμως εκδικάζεται και μάλλον πλησιάζει προς το τέλος της. Ανάμεσα λοιπόν στους διάφορους μάρτυρες που παρουσιάστηκαν και εισέφεραν τη μαρτυρία τους για το μέγα αυτό σκάνδαλο ήταν και ο Θόδωρος Τσουκάτος, ο πάλαι ποτέ στρατηγός του Σημίτη και ακοίμητος φρουρός του - τότε πασοκικής κοπής "εκσυγχρονισμού". Βάζω τη λέξη εντός εισαγωγικών, γιατί όπως όλοι πλέον γνωρίζουμε αυτός δεν ήταν ο εκσυγχρονισμός που είχε και έχει ακόμα ανάγκη η πατρίδα μας, αλλά η πρόφαση για ένα απίστευτης έκτασης φαγοπότι από σοσιαλ(η)στές κατσαπλιάδες. Ο δε πρωθυπουργεύων -τότε- καθ' ομολογίαν του δεν είχε καταλάβει, δεν ήξερε, δεν είχε πάρει μυρουδιά... Δηλαδή, φίλοι μου, αγνοούσε τι έγινε στο Χρηματιστήριο, για τις μίζες του "ωραίου Μπρούμελ", για το Ολυμπιακό φαγοπότι, για το πώς μπήκαμε στο ευρώ, για τον Παπαντωνίου και για πολλά άλλα. Χαρακτηριστικά, θυμάμαι ότι εκείνη την εποχή δεχόμουν πιεστικά τηλεφωνήματα στο ιατρείο μου για την τάδε πιστωτική κάρτα που με περιμένει, το δάνειο με πολλά ονόματα και όχι λίγα μηδενικά που είχε εγκριθεί και ερωτήσεις του τύπου: "Γιατί δεν περνάτε από τα γραφεία μας να τα συζητήσουμε;" κ.λπ. Μιλάμε 5-6 τέτοια τηλεφωνήματα την εβδομάδα! Η ισχυρή Ελλάδα...

Ανάμεσα λοιπόν σε αυτά που ο πρώην "εκσυγχρονιστής" πρωθυπουργός δεν κατάλαβε ήταν και όσα κατέθεσε στο πλάισιο της δίκης ο Θ. Τσουκάτος. Όποιος επιθυμεί να πληροφορηθεί περί της κατάθεσής του, εδώ. Δυστυχώς σχεδόν καμία αποστροφή των λόγων του δεν φιλοξενήθηκε στον Τύπο. Άμα διαβάσετε τι κατέθεσε, θα καταλάβετε γιατί... ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δε, μούγκα στη στρούγκα, όπως χαρακτηριστικά γράφει  ο Τάσος Παππάς στο άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών που φιλοξενώ εδώ.

Δεν μας φτύνουν, απλώς ψιχαλίζει!

του Τάσου Παππά

Σε άλλες εποχές θα γινόταν χαμός. Σήμερα μούγκα στη στρούγκα. Ένα από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ της εποχής Σημίτη καταθέτει στη δίκη για το σκάνδαλο της Siemens ότι στις εκλογές του 2000 το κόμμα του εισέπραξε με τη μορφή δωρεάς(;), χορηγίας (;), κουπονιών(;) περίπου 16 δις δραχμές από διάφορες εταιρείες για τις ανάγκες του εκλογικού αγώνα. Το ποσό είναι πολύ μεγάλο. Έστω.. και σε δραχμές. Κι όμως ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Το κόμμα του έκανε πώς δεν άκουσε. Η Δεξιά που τότε αποκαλούσε το ΠΑΣΟΚ άντρο της διαφθοράς, τον πρόεδρο του και πρωθυπουργό της χώρας αρχιερέα της διαπλοκής, η οποία βγάζει ανακοινώσεις τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα ακόμη και για ψύλλου πήδημα, δεν θεώρησε σκόπιμο να ψελλίσει κάτι.
Ανάλογη στάση και από τα φιλοδεξιά μέσα ενημέρωσης: μερικά έθαψαν την είδηση κάπου στις μέσα σελίδες, ορισμένα την εξαφάνισαν και κάποια έδωσαν την έκταση θλιβερού μονόστηλου.
Άραγε ποια λογική πρυτάνευσε; Περασμένα ξεχασμένα; Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε; Συγκάλυψη για να μην κερδίσει πόντους η κυβέρνηση; Ίσως συνενοχή; Νομίζω λίγο απ' όλα. Το ΠΑΣΟΚ θέλει να ξεχάσει τις κακόφημες πλευρές του κυβερνητικού παρελθόντος του. Τι να πει η Νέα Δημοκρατία αφού έκανε τα ίδια και χειρότερα;
Γιατί να αναδείξουν το θέμα τα μέσα ενημέρωσης που στηρίζουν τα δύο κόμματα αφού αυτό που προέχει είναι να ηττηθεί στρατηγικά ο ΣΥΡΙΖΑ (ο περιστασιακός ενοικιαστής της εξουσίας) και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη συνεργασία μετά τις εκλογές της συντηρητικής παράταξης με το ΚΙΝ.ΑΛΛ (οι φυσικοί ιδιοκτήτες της χώρας). Συνεπώς ό,τι βλάπτει τον υποψήφιο εταίρο πρέπει να εξοβελιστεί από τη δημόσια συζήτηση.
Η μπάλα στην εξέδρα λοιπόν και η ζωή συνεχίζεται κανονικά σαν να μην τρέχει τίποτε.