Η στατιστική της αθλιότητας

Την Τρίτη (12/12) που μας πέρασε, ανέβηκε στον ιστότοπο της Eurostat η στατιστική μελέτη (αγγλικό κείμενο) με τον εύγλωττο τίτλο: "Material and social deprivation", που στη γλώσσα μας αποδίδεται ως "Υλικός και κοινωνικός αποκλεισμός". Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επισκεφθεί τον ιστότοπο:  ec.europa.eu/eurostat/web/products-eurostat-news/-/DDN-20171212-1?inheritRedirect=true&redirect=%2Feurostat%2Fweb%2Fmain%2Fhome

Δυστυχώς, όπως παρατηρήσατε, η πατρίδα μας καταλαμβάνει την "αξιοζήλευτη" τρίτη θέση σε αυτόν τον πίνακα που αποτυπώνει με σαφήνεια τι βιώνει ένα σημαντικό κομμάτι Ευρωπαίων πολιτών στη μονοχρωματική (μαύρη) καθημερινότητά του. Πίσω από τα λαμπρά εορταστικά φώτα των ημερών και τα παχιά λόγια των Ευρωπαίων ηγετών, που εξαερώνονται με πολύ ταχύτερο ρυθμό απ' ό,τι οι φυσαλίδες στις σαμπάνιες τους, όταν πρόκειται να γίνουν πράξη, κρύβεται ένας φτωχός, αποκλεισμένος κόσμος από όλες αυτές τις παροχές, που οι συνδικαλιστές αποκαλούν κατακτήσεις, για τις οποίες κάποτε η ήπειρός μας καυχιόταν ότι αποτελούσαν απτή πραγματικότητα για σχεδόν όλους τους κατοίκους της.

Σήμερα (η στατιστική μελέτη περιλαμβάνει στοιχεία μέχρι και το 2016), ένας στους τρεις Έλληνες (36%) στερείται πέντε (οποιωνδήποτε πέντε) δυνατοτήτων από τον (μεταφρασμένο) κατάλογο που βρίσκεται ακριβώς από κάτω. Οι αγγλομαθείς τον βρίσκουν στο πρωτότυπο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μέσος ευρωπαϊκός όρος της κοινωνικής και οικονομικής αυτής κατάντιας βρίσκεται περίπου στο 16-17%. Ένα άλλο ποιοτικό στοιχείο της εν λόγω έρευνας είναι ότι αυτοί που στερούνται τα περισσότερα είναι -όπως ήταν αναμενόμενο- Ευρωπαίοι πολίτες με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης (25,3% απόφοιτοι δημοτικού ή μη, και των πρώτων τάξεων του γυμνασίου), ενώ ακολουθούν οι απόφοιτοι του γυμνασίου και των τεχνικών σχολών με ποσοστό 14,2% και όσοι είναι πανεπιστημιακού επιπέδου φτάνουν το 4,9%. Υπενθυμίζω ότι αυτά τα τελευταία νούμερα είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ανά επίπεδο εκπαίδευσης. Στα καθ' ημάς τα νούμερα αβγαταίνουν...

Να αντιμετωπίσουν έκτακτα έξοδα.
Να κάνουν μίας εβδομάδας διακοπές.
Να μην καθυστερούν την πληρωμή υποθηκών, ενοικίων, λογαριασμών κοινής ωφέλειας ή δόσεων από αγορές προϊόντων.
Να έχουν ένα γεύμα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή λαχανικά κάθε δεύτερη μέρα.
Να έχουν ικανοποιητική θέρμανση στο σπίτι τους.
Να έχουν αυτοκίνητο για προσωπική τους χρήση.
Να αντικαταστήσουν έπιπλα στο σπίτι τους αν έχουν φθαρεί.
Να ανανεώσουν τα φθαρμένα ρούχα τους με νέα.
Να έχουν δύο ζευγάρια παπούτσια.
Να ξοδεύουν λίγα χρήματα για τον εαυτό τους κάθε εβδομάδα (χαρτζιλίκι).
Να έχουν τακτικές δραστηριότητες αναψυχής.
Να βγαίνουν μία φορά το μήνα με την οικογένεια ή με φίλους για ποτό/φαγητό.
Να έχουν σύνδεση στο διαδίκτυο.

Είμαι βέβαιος ότι οι συριζαίοι φίλοι μου θα αποδώσουν αυτό τον θλιβερό πρωταθλητισμό της πατρίδας μας στους προηγουμένους και στα καταστροφικά μνημόνια που εφάρμοζαν. Ενώ τώρα, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό μας και πολλούς άλλους, που βγαίνουμε από τα μνημόνια, θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα και όλα αυτά θα εκλείψουν και θα ξεχαστούν. Δηλαδή εφαρμόζοντας τα μνημόνια και ειδικά το 3ο, υλοποιώντας πειθήνια και με αποφασιστικότητα όλα αυτά που σε μια άλλη προηγούμενη και προφανώς ξεχασμένη ζωή ήταν αντιαναπτυξιακά, τοξικά, καταστροφικά για την κοινωνία κλπ. θα αντιστραφεί η περιρρέουσα αθλιότητα του 1/3 του πληθυσμού. Αν κάτι πλέον αποτελεί κανονικότητα και θα συνεχίσει έτσι για αρκετά χρόνια είναι η λιτότητα, οι κακοπληρωμένες και ελαστικές σχέσεις εργασίας, η φτώχεια, η φιλανθρωπία (μέσω των όποιων κοινωνικών μερισμάτων περισσεύουν), κι όλα όσα περιγράφονται ως ζοφερή πραγματικότητα για το 36% των συμπολιτών μας. Θυμηθείτε τα υψηλότατα πρωτογενή πλεονάσματα (3,5%) για καμιά πενταετία και την ανύπαρκτη προς το παρόν συζήτηση για οποιαδήποτε ουσιαστική διευθέτηση του δημόσιου χρέους! Και ίσως αυτό να είναι το αισιόδοξο σενάριο. Γιατί υπάρχουν και τα χειρότερα (Ρουμανία, Βουλγαρία). Μόλις προχθές ο Ντράγκι μίλησε για 4ο μνημόνιο, για το οποίο είναι πρόθυμος να συζητήσει, αν το έχουμε ανάγκη!

Σήμερα λοιπόν, έπειτα από 7 χρόνια καταστρεπτικής λιτότητας και ουσιαστικής χρεοδουλοπαροικίας (για να χρησιμοποιήσω τον εύστοχο χαρακτηρισμό του Βαρουφάκη), με ουσιαστική και εθελούσια απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας μέσω του Κοινοβουλίου, με πώληση όσο όσο της δημόσιας περιουσίας, με μείωση του ΑΕΠ κατά 30% τουλάχιστον, πρέπει να αισθανόμαστε αισιόδοξοι ότι όλα αυτά (και πολλά άλλα που δεν ανέφερα αλλά συμβαίνουν) θα αποτελέσουν παρελθόν, γιατί εφαρμόζοντας εκείνα ακριβώς τα μέτρα που τα προκάλεσαν, τώρα κάτω από τη θαυμαστή μπαγκέτα της πρώτης φοράς Αριστεράς από τραγικά μειονεκτήματα θα γίνουν θαυμαστά πλεονεκτήματα. Κάτι σαν τη φιλοσοφική λίθο των μεσαιωνικών χρόνων. Άργησε να βρεθεί κάποιους αιώνες. Ήταν γραφτό να συμβεί επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ!

ΥΓ. Όπως διάβασα, ομολογώ με φρίκη, σε ένα άρθρο στον ιστότοπο ThePressProject: "Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα την Τρίτη η ΑΑΔΕ, συνολικά 1 εκατ. φορολογούμενοι έχουν υποστεί κάποιου είδους κατάσχεση της κινητής ή ακίνητης περιουσίας τους. Ο αριθμός αυτός ανεβαίνει κατά περισσότερες από 22.000 κατασχέσεις το μήνα, δηλαδή περίπου 1000 κάθε εργάσιμη. Υπό την απειλή της κατάσχεσης βρίσκεται ακόμα 1,7 εκατ. άνθρωποι. Όλοι αυτοί είναι μόνο το 70% των 4,2 εκατ. που χρωστούν στην εφορία". Τα σχόλια δικά σας.

Το άρθρο εδώ:www.thepressproject.gr/article/121161/Me-tin-koinonia-lipothumi