Όταν ακούω τις κραυγές και τις οιμωγές της αντιπολίτευσης, μου προκαλούνται αντικρουόμενα συναισθήματα που παλεύουν να βγουν στην επιφάνεια με μια βιαιότητα που δεν μου ταιριάζει. Αισθάνομαι την ανάγκη να σπάσω την τηλεόραση, να βάλω τα κλάματα και να ξεσπάσω σε ακατάσχετα λυτρωτικά(;) γέλια, βρίζοντας συγχρόνως με τις πιο ακατονόμαστες εκφράσεις. Ελπίζω να γλιτώσω τον ψυχίατρο και τα φάρμακα. Δυστυχώς τα πράγματα με την ευγενή χορηγία της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν φτάσει στο σημείο εκείνο που οι κατεξοχήν υπεύθυνοι τόσο σε βαρύτητα εφαρμοζόμενης πολιτικής, όσο και σε διάρκεια εφαρμογής πασάρονται σαν κάτι το καινούργιο και άφθαρτο! Αυτοί, λοιπόν, έχουν τη βεβαιότητα ότι θα επιβραβευτούν ποντάροντας -στα σίγουρα- στη μνήμη χρυσόψαρου της μεγάλης πλειονότητας των συμπολιτών μας, στο γνωστό σύνδρομο του καναπέ, στην πολιτική και πολιτιστική αποχαύνωση που απλόχερα προσφέρει η τηλεόραση και όχι μόνο, και στον μυθριδατισμό τους απέναντι σε ό,τι τώρα αλλά και σε βάθος χρόνου τους αποσυναρμολογεί τη ζωή και τους αλλοιώνει τις αξίες. Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρείται απολύτως ρεαλιστικό ότι θα μας κυβερνούν και θα ορίζουν τη ζωή μας κυβερνητικά σχήματα και υπερεθνικοί οργανισμοί εκτός Ελλάδας, ότι είναι ικανοποιητικό τα παιδιά μας να κάνουν καριέρα σε επαγγέλματα, όπως κούριερ, διανομέας φυλλαδίων, τηλεπωλητής, σεκιουριτάς και ότι η απόλυτη διασκέδαση και ο ενδεικνυόμενος τρόπος κοινωνικής καταξίωσης και αναγνώρισης είναι τηλεοπτικά σόου όπως το survivor. Δυστυχώς αυτός είναι ο μέσος συμπολίτης μας. Έτσι τα κόμματα που κυριολεκτικά μας πέταξαν στα βράχια, ποντάροντας τόσο στη χρεοκοπία της μνήμης και του ηθικού, όσο και στην απελπισία που σέρνεται σαν επιδημία, έκαναν την παρθενορραφή τους, εκλέγοντας νέες ηγεσίες, και ξανά προς τη δόξα τραβούν. Θα αποφύγω να μιλήσω εδώ για τις ιστορικές ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, για να μη με πιάσει κατάθλιψη. Προτιμώ την οργή και την αηδία. Τουλάχιστον σε κρατούν σε εγρήγορση. 

Έτσι λοιπόν, επειδή πιστεύω ακράδαντα στο λατινικό ρητό "Η επανάληψη είναι μήτηρ της μαθήσεως" (Repetitio est mater studiorum), διαβάστε αυτό το άρθρο από την Εφημερίδα των Συντακτών, για να μην ξεχνάμε ποιοι νέοι (παμπάλαιοι) σωτήρες έχουν σηκώσει με θράσος το άσχημο κεφάλι τους.

Ο δούρειος ίππος