Τη μεσημεριανή σιέστα και τη μπίρα, τις πληρώνεις ακριβά...

Χρόνια πολλά σε όλους τους Πάνους και τις Μαρίες του κόσμου που γιόρταζαν χθες! Τους εύχομαι τα καλύτερα. 

Το παρακάτω κείμενο-ανέκδοτο του Ισπανού συγγραφέα Κάρλος Ταΐμπο, στοχαστή και καθηγητή πολιτικής επιστήμης, το βρήκα σε μια ιστοσελίδα (vassaras.gr/2017/08/13/carlos-taibo/) και είναι μέρος μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας ομιλίας που έδωσε ο ίδιος στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του φεστιβάλ "Γη & Ελευθερία". Αξίζει να τη διαβάσετε!

Σε ένα παραθαλάσσιο μεξικάνικο χωριό ένας Αμερικανός πλησιάζει έναν ντόπιο που κάθεται στην προβλήτα. “Με τι ασχολείσαι;” τον ρωτά. “Είμαι ψαράς”, απαντά. “Θα 'ναι μια δύσκολη δουλειά. Πόσες ώρες την ημέρα δουλεύεις;” “Να, σηκώνομαι το πρωί ρίχνω τα δίχτυα, περίπου τρεις ώρες, γυρίζω σπίτι, τρώω, κάνω σιέστα με τη γυναίκα μου, το απόγευμα παίζω με τα εγγόνια μου και το βραδάκι πάω και πίνω μπίρες με τους φίλους μου”. "Και γιατί δεν δουλεύεις τις διπλάσιες ώρες;” “Για ποιο λόγο;” “Για να πάρεις μια μεγαλύτερη βάρκα”. “Για ποιο λόγο;” “Για να ανοίξεις ένα παράρτημα στην πρωτεύουσα”. “Για ποιο λόγο;” “Για να μπορείς μετά να έχεις έναν αντιπρόσωπο στις ΗΠΑ”. “Για ποιο λόγο;” “Για να μπορείς μετά να πάρεις σύνταξη και να έρθεις εδώ, να ξυπνάς το πρωί, να ρίχνεις τα δίχτυα, να γυρίζεις σπίτι, να κάνεις σιέστα με τη γυναίκα σου, το απόγευμα να παίζεις με τα εγγόνια και το βράδυ να πίνεις μπίρες με τους φίλους σου”.

Το νόημα που αβίαστα βγαίνει είναι ότι εφόσον εργαστείς σκληρά, σύμφωνα με τον Αμερικανό του ανέκδοτου, στο τέλος θα χαρείς όλα όσα χαίρεται ο Μεξικάνος φίλος μας, αλλά με τη μισή δουλειά... Άρα προς τι να... λαστιχιάσεις στο μαγγανοπήγαδο της εντατικοποιημένης εργασίας; Τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά παραμονεύουν, τα διαζύγια σιγοβράζουν, οι πτωχεύσεις είναι μια σοβαρή πιθανότητα, όπως συνήθως και οι βλαβερές συνέπειες στο περιβάλλον που... περιβάλλουν στοργικά την ανάπτυξη (όχι κατ' ανάγκη αλόγιστη...). Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κάνεις ευτυχισμένη την εφορία και το ασφαλιστικό σου ταμείο! Αξίζει να δώσεις γη και ύδωρ για να αποκτήσεις -αν προλάβεις και αν η σύνταξη σου φτάνει, κάτι πολύ χλωμό- μια μικρή γεύση Παραδείσου, έτσι όπως την εννοεί ο καθένας, κοντά στη ζώνη του βιολογικού λυκόφωτος; 

Μήπως η ανάπτυξη -ιδιαίτερα με τους όρους και τις προϋποθέσεις του σήμερα- είναι άλλη μια ψευδαίσθηση μαζί με όλες τις άλλες ψευδαισθήσεις που κυκλοφορούσαν και εξακολουθούν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας τα τελευταία δύο χρόνια; Το λέω γιατί είχα την ατυχία να διαβάσω μια συνέντευξη του προέδρου της Βουλής Ν. Βούτση, από το Left.gr: left.gr/news/n-voytsis-i-ellada-symvallei-oysiastika-sti-diamorfosi-tis-koinonikis-atzentas-stin-ee 

Ανάμεσα σε διάφορα, ο συμπαθής Νίκος ισχυρίζεται: "Το 2017 θα είναι έτος ορόσημο καθώς διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα η συζήτηση για «το μέλλον της Ε.Ε.". Απευχόμαστε μια κατάληξη της Ε.Ε. των «πολλών ταχυτήτων» γιατί θα αποτελεί πρόσχημα για μόνιμες ανισότητες, αλλά και για επιμέρους Ενωσιακές ολοκληρώσεις, όπως αυτή που ήδη γίνεται από τις χώρες του Βίσεγκραντ, οι οποίες αποδομούν το ενωτικό πρόσημο της αλληλέγγυας αντιμετώπισης των μείζονων κοινωνικών θεμάτων και συγκλίσεων, αλλά και υποθάλπουν φαινόμενα εθνικής αναδίπλωσης και περιχαράκωσης, που επί της ουσίας θα είναι διαλυτικά για την Ευρώπη.

Η χώρα μας συμβάλει ουσιαστικά μέσα και από την «συνεργασία του Νότου» στη διαμόρφωση της κοινωνικής ατζέντας. Παράλληλα, αποτελεί πλέον αναγνωρισμένο πόλο σταθερότητας στα σύνορα τριών ηπείρων, που είναι και σύνορα της Ε.Ε., ενώ μπορεί να διαδραματίζει και δημιουργικό ρόλο στη συμβολή όλων των Βαλκανικών χωρών, σε μια Ε.Ε. που θα έχει τη δυνατότητα να επιλύει προβλήματα και να αναδεικνύει το ρόλο της ως πόλο ειρήνης, σταθερότητας, οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικών συγκλίσεων στο σύγχρονο πολυπολικό κόσμο της παρούσας φάσης της παγκοσμιοποίησης". 

Ήμαρτον, Θεέ μου... Σε ποιους τα λέει αυτά; Πριν από ενάμιση χρόνο πιέστηκαν και εκβιάστηκαν χυδαία, αναγκάστηκαν να κάνουν γαργάρα το αποτέλεσμα ολόκληρου δημοψηφίσματος και τελικά υπέγραψαν ένα 3ο μνημόνιο που λίγους μήνες πριν έσκιζαν τα ρούχα τους ότι δεν θα υπογράψουν. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα με ποια σαρκοβόρα κολυμπούν; Σοβαρά σε αυτή την Ευρώπη οραματίζεται, ειρήνη, σταθερότητα, κοινωνικές συγκλίσεις(!!!) και άλλα φαιδρά; Απορώ πώς του ξέφυγε η Ευρώπη των εργαζομένων... 

Χρειάζομαι μάλλον διακοπές...