Μιθριδάτης revisited

Τι γνωρίζουμε για την κληρονομιά του Μιθριδάτη, όχι του σημερινού, αλλά του τελευταίου βασιλιά του αρχαίου Πόντου, που υπέκυψε τελικά στην εύρωστη τότε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία; Εκτός του ότι, όπως μαρτυρούν οι ιστορικοί, ήταν ένας δημοφιλής βασιλιάς, ήταν η αφορμή για να δημιουργηθεί μια νέα λέξη, ο "μιθριδατισμός". Ο βασιλιάς Μιθριδάτης, επειδή γνώριζε ότι έχει πολλούς εχθρούς, προπονήθηκε κατά κάποιο τρόπο για να αποκτήσει ανοσία στην πιο σύγχρονη μέθοδο δολοφονίας της εποχής εκείνης: το δηλητήριο. Από το κώνιο και το αρσενικό, μέχρι το σαρίν και τη δηλητηρίαση με ραδιενεργές ουσίες, τι νομίζετε ότι έκανε αυτός ο φοβερός και εφευρετικός Πόντιος βασιλιάς; Άρχισε να παίρνει μικρές ποσότητες(;) όλων των γνωστών δηλητηρίων της εποχής, για να χτίσει ένα τείχος ανοσίας. Κάτι σαν ένα αρχαίο παν-εμβόλιο. Εξού και ο όρος "μυθριδατισμός". Στο τέλος πήγε από μαχαίρι. 

Ένα άλλο ιστορικό πρόσωπο, που λέγεται ότι είχε μεγαλή αντοχή-ανοσία στα δηλητήρια, ήταν ο θρυλικός καλόγερος-εραστής- συμβουλάτορας Ρασπούτιν.

Τι κοινό, όμως, έχει ο σημερινός Μιθριδάτης με τον βασιλιά του Πόντου; 

Κατά την άποψή μου, σήμερα οι περισσότεροι συμπολίτες μας πάσχουν από μιθριδατισμό. Έχουν αναπτύξει μια σχετική ανοσία στα ψέματα, στην ανειλικρίνεια, στην αποσιώπηση '"επιβλαβών" ειδήσεων, στην προσπάθεια χειραγώγησής τους, κ.λπ. Όλα αυτά θεωρούνται λίγο πολύ ουσιώδεις ψηφίδες της συνολικής πραγματικότητας, μέσα στην οποία αναπνέουμε. Δηλαδή, κάτι ανάλογο με τη βεβαιότητα ότι ο ήλιος βγαίνει πάντοτε από την Ανατολή. Εξού και η παθητικότητα, η απραξία, ο αντανακλαστικός φιλοτομαρισμός, η "υποχρεωτική" απογοήτευση για τα κοινά, η πλήρης αδιαφορία να σκεφτούμε και πόσω μάλλον να πράξουμε κάτι έξω από τη μεγαλύτερη εικόνα, στην οποία μας οδηγεί τεχνηέντως το λεγόμενο πολιτικό σύστημα - φυσικά με τις διαφοροποιήσεις του. Σκάστε και καταναλώνετε όσο περισσότερο μπορείτε. 

Εννοώ ότι έχω ράμματα και για τη γούνα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν πέφτω στην ισοπεδωτική αντίληψη ότι αυτός και η ΝΔούλα είναι ο Ιανός με τα δύο πρόσωπα. Όλα κι όλα, ματάκια έχω και οι διαφορές εξακολουθούν να είναι ορατές.

Λοιπόν, που λέτε, ο σημερινός Μιθριδάτης, έλκων την καταγωγή από το χιπ-χοπ συγκρότημα τα Ημισκούμπρια, συνέθεσε στιχουργικά και μουσικά ένα -θα το χαρακτήριζα- μουσικό μονόπρακτο διαρκείας 12 λεπτών και 50 δευτερολέπτων, που περνά γεννεές δεκατέσσερις τη σημερινή κυβέρνηση.

 Δικαίως; Δικαιότατα εις τη νιοστή! 

Οπότε ο δικός μας Μιθριδάτης, δρα... αντιμιθριδατικά. Μας θυμίζει, μας αφυπνίζει, μας προβληματίζει, μας κάνει να γελάμε με τα επιτελικά και άριστα χάλια των κυβερνώντων. Ως γνωστόν, σε καμία εξουσία δεν αρέσει να γελούν με τις πομπές της και τα καζάντια της. Είναι το τέλειο αντίδοτο στο δηλητήριο, που μας σερβίρει η κυβέρνηση και τα μεγάφωνά της. Απολαύστε το!