Οι Άθλιοι, η Μαριάν και η ανάγκη μας*

Τις παρακάτω σκέψεις τις έκανα με αφορμή τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών και τις αντιδράσεις που προκάλεσαν στη χώρα της... φαιδράς πορτοκαλέας. Μερικές διαπιστώσεις, έτσι όπως μου έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό: 

1) Τα δύο κόμματα που επικρατούν εδώ και δεκαετίες, το σύστημα του δικομματισμού μεταξύ Δεξιάς και Σοσιαλιστών μέτρησε τις μέρες του και... έφαγε πίκρα μεγάλη στις κάλπες. Πολύ λογικό και δίκαιο αυτό, μια και κυρίαρχα εισέπραξαν την περιρρέουσα απογοήτευση για την οικονομική, πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουν οι Γάλλοι πολίτες την τελευταία δεκαετία. 

2) Είναι λυπηρό που στο όνομα της αμφισβήτησης του δικομματισμού και της επιμέτρησης των πολιτικών ευθυνών η απογοήτευση, ο θυμός, η νέα ελπίδα, μετουσιώθηκαν σε στήριξη στην υποψηφιότητα ενός ανοιχτά φασιστικού και ρατσιστικού κόμματος, του Εθνικού Μετώπου. 

3) Είναι πολιτικά ενδιαφέρον και συγχρόνως δυσοίωνο, αλλά και πρόκληση για τις δυνάμεις της Αριστεράς, η ευκολία ανάδειξης του νέου εκπροσώπου του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου με τις ευλογίες του συστημικού Τύπου ντόπιου και διεθνή, του ευρωενωσιακού διευθυντηρίου, των Γερμανών βεβαίως βεβαίως. 

4) Είναι εξίσου όμως αυτονόητο ότι στη διλημματική επιλογή μεταξύ Μακρόν και Λεπέν βάζουμε στην άκρη τις υπαρκτές διαφορές με τον νεοφιλελεύθερο Εμανουέλ και καταψηφίζουμε τη μαύρη Μαρίν. 

5) Μέχρι την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, ο Μελανσόν τηρεί σιγή ασυρμάτου για την υποψηφιότητα που θα στηρίξει σε δύο εβδομάδες. Ασυγχώρητη και επικίνδυνη καθυστέρηση, που κινδυνεύει να πλήξει τον εξαιρετικό αγώνα που έδωσε. Τα ισοπεδωτικά "Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας" μόνο σαν κακόγουστο ανέκδοτο ακούγονται. 

6) Η άθλια Ν.Δ. και τα υπόλοιπα του ΠΑΣΟΚ, αφού πρώτα έκαναν... γαργάρα τα αποτελέσματα των ομόσταβλών τους, εξέφρασαν την ανακούφισή τους και την ομοθυμαδόν υποστήριξή τους στον Μακρόν. Άραγε ποιον θα υποστήριζαν, λέμε τώρα, αν στον δεύτερο γύρο είχε περάσει ο Μελανσόν αντί του Μακρόν; 

7) Δεν θα μάθουμε επίσης αν ο Μελανσόν είναι σαν τον Τσίπρα ή αν θα το έκανε όπως ο Τσίπρας. Δηλαδή μπόλικη αριστερή φρασεολογία, μηνύματα, συμβολισμοί και στην πράξη αποδοχή της Τ.Ι.Ν.Α. και προσχώρηση σ' έναν κακοφορμισμένο "ρεαλισμό", ελλείψει σχεδίου και επαφής με την πραγματικότητα. 

8) Με κλυδωνισμούς, με ανάδειξη νέων "άφθαρτων" προσώπων, με ανακυκλώσεις και με σφιχτές παρθενορραφές το αμαρτωλό, αντιδραστικό, ελιτίστικο και εξόχως εχθρικό προς τους λαούς εθνικό και διεθνές κατεστημένο θα προχωρά εξασφαλίζοντας τα συμφέροντα και την αναπαραγωγή του με την πολύτιμη συμβολή πρόθυμου πολιτικού προσωπικού. 

9) Και τελευταίο. Όσο η Αριστερά -είτε εδώ είτε εκτός συνόρων- παραμένει στον ρεαλισμό της αποδοχής του πλαισίου μέσα στο οποίο της "επιτρέπεται" να λειτουργεί σαν όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και δεν αποτινάξει από πάνω της αυτό το ρούχο που δεν ταιριάζει στις αναλύσεις της, στις επιδιώξεις της, και δεν υιοθετήσει τον ρεαλισμό της άρνησης και καταγγελίας του κυρίαρχου συστήματος και της ιδεολογίας του, τότε ας κρατάμε πολύ μικρά καλάθια. Χρειάζεται προσεκτικό σχέδιο, ευέλικτη και έξυπνη στρατηγική, ρεαλιστική αποτίμηση του συσχετισμού των δυνάμεων, για να μη μιλάμε μετά για δυσάρεστες εκπλήξεις και ψευδαισθήσεις (καταλαβαινόμαστε, ε;), προσεκτική επιλογή συμμάχων και άλλων σχετικών. Βλέπετε κάτι σχετικό στα καθ' ημάς; Ειλικρινά η ερώτηση δεν είναι ρητορική και κρύβει πίκρα, απογοήτευση και λίγο θυμό. Δυστυχώς τα βρακιά βρίσκονται πλέον κάτω από τα γόνατα, η όποια διαπραγμάτευση έχει βαλτώσει προ πολλού και έχει φτάσει σε οριακό σημείο, περιμένουμε πού θα κάτσει η μπίλια μεταξύ Δ.Ν.Τ. και Γερμανών και ευχόμαστε το καλύτερο, παθητικά δίχως συμμετοχή, σταυρώνοντας τα δάχτυλά μας. Έχουμε αποδεχτεί την παρούσα κατάσταση σαν τη μόνη εφικτή πραγματικότητα... Είναι κρίμα! Ήταν άλλο το ξεκίνημα κι άλλο το όνειρο και δεν μπορώ να καταπιώ αυτές τις εξελίξεις. Εσείς;   

*  Οι Άθλιοι είναι ο τίτλος του γνωστού μυθιστορήματος του Β. Ουγκό. Μαριάν είναι το σύμβολο της Γαλλικής Δημοκρατίας, που γεννήθηκε τότε στα παρισινά οδοφράγματα. Όσο για την ανάγκη μας, αυτή έχει αρκετά ονόματα και ζητά δικαίωση και εκπλήρωση.

Σας ασπάζομαι 

Πάνος Στ.