Οι παράπλευρες απώλειες μιας επένδυσης...

Εδώ και επτά χρόνια λειτουργεί στον χώρο του παλαιού αεροδρομίου, στο Ελληνικό, η αλληλέγγυα ιατροφαρμακευτική δομή με την ονομασία "Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού". Είμαι βέβαιος ότι την έχετε ακουστά από το σημαντικότατο έργο που προσφέρει σε άπορους, ανασφάλιστους, δοκιμαζόμενους από χρόνιες ασθένειες συμπολίτες μας και όχι μόνο, στα χρόνια των μνημονίων. Όλοι μας γνωρίζουμε ή έχουμε βιώσει σε κάποιο βαθμό πόσο πολύ περιορίστηκε η δημόσια παροχή υπηρεσιών υγείας και φαρμάκων. Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, όπως κι άλλα παρόμοια, προσπάθησαν με αξιοθαύμαστη επιμονή, συνέπεια και σε αποκλειστικά εθελοντική-αφιλοκερδή βάση, να θεραπεύσουν όσο μπορούσαν τις οδυνηρές ελλείψεις σε υπηρεσίες και φάρμακα. Οι δομές αυτές και οι άνθρωποι που τις στελεχώνουν θα έπρεπε να είναι αποδέκτες τιμών και συγχαρητηρίων και όχι εγγράφων όπως αυτό που τους απεστάλη:

Η κοινοπραξία λοιπόν, που θα φέρει εις πέρας τη φαραωνική επένδυση εκεί, δεν θέλει όσους ανήκουν στις πλέον ευπαθείς ομάδες, όλους αυτούς που βρίσκονται κάτω από τη στάθμη μιας στοιχειώδους επιβίωσης να πατούν το πόδι τους στη "νέα Ριβιέρα" που οσονούπω κατασκευάζεται. Ίσως τους χαλάει την αισθητική... Ίσως τους υπενθυμίζει τη ματαιότητα και το πεπερασμένο της ύπαρξής μας... Ίσως αισθάνονται ότι απειλούνται... Κι αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα -νομικό- να μη θέλουν τους ασθενείς και τους γιατρούς στα πόδια τους. Επιθυμούν να παραλάβουν τον χώρο της επένδυσης ελεύθερο βαρών. Δυστυχώς η εθελοντική προσφορά για ανακούφιση των συμπολιτών μας θεωρείται βάρος. 

Και καλά αυτοί. Η κυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστερά τι κάνει; Πού βρίσκεται; Προφανώς εξακολουθεί να ασχολείται με τα μεγάλα και τους μεγάλους και ξεχνά τα μικρότερα και εξίσου σημαντικά, των οποίων όμως η ύπαρξη ή η έλλειψη αποτελούν τα στοιχεία ταυτότητας. Ποιος είσαι και πού πας, ακόμη και στον πιο αντίξοο καιρό;

Πλην όμως, όπως το λέει ο Μπρεχτ στον Επιτάφιο για τον Μ.,

Ξέφυγα από τους καρχαρίες
Και νίκησα τους τίγρεις
Μ' έφαγαν όμως
Οι κοριοί.

Φυσικά στην περίπτωσή μας ούτε από τους καρχαρίες ξέφυγε, ούτε τις τίγρεις νίκησε, οι δε κοριοί -αν κρίνουμε από την ως τώρα αφωνία και απραξία της- σουλατσάρουν ελεύθεροι. Οπότε τα μέλη του Ιατρείου κατόπιν του συγκεκριμένου εγγράφου και της συνειδητοποίησης ότι προς το παρόν δεν υπάρχει κάποια λύση για να συνεχίσουν το κοινωφελές έργο τους έκαναν μια συνέλευση και αποφάσισαν τα εξής:

"Ως εθελοντές  με γνώμονα τον άνθρωπο και την αλληλεγγύη και με δεδομένη την αναγκαιότητα λειτουργίας του κοινωνικού ιατρείου, στη Γενική Συνέλευση αποφασίσαμε ότι χωρίς να υπάρχει λύση για την ομαλή λειτουργία της δομής, δεν μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια τους ασθενείς και ωφελούμενούς μας και να δηλώσουμε παραίτηση. Δεν πρόκειται να κλείσουμε εμείς το Μητροπολιτικό Κοινωνικό ιατρείο Ελληνικού.  Εφόσον δεν δίδεται εναλλακτική λύση η επιλογή της μη λειτουργίας του ανήκει στην Ελληνικό Α.Ε, την κυβέρνηση και σε όλους αυτούς που με τα άθλια μέτρα που απαιτούν ουσιαστικά εξαθλιώνουν ακόμα περισσότερο τους πολίτες.

Αυτοί όλοι που αποφάσισαν τον αιφνίδιο θάνατο του ΜΚΙΕ ας αναλάβουν την ευθύνη. Εμείς δηλώνουμε ότι δεν αποχωρούμε από τον χώρο του ιατρείου και τα όποια μέτρα αποκλεισμού μας από εκεί θα σημάνουν την ουσιαστική καταστροφή κόπων και δουλειάς 7 ετών και επίσης φαρμάκων και άλλων υλικών, που είναι απαραίτητα για τους ασθενείς μας, αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Θα σημάνουν επίσης την στέρηση των φαρμάκων των ασθενών μας με ότι αυτό θα συνεπάγεται για την υγεία και τη ζωή τους."

Με άλλα λόγια, με την απόφασή τους υπενθυμίζουν στα δύο συμβαλλόμενα μέρη της επένδυσης τις υποχρεώσεις τους. Υποχρεώσεις που δεν συμψηφίζονται, δεν έχουν αστερίσκους, δεν ισχύει εδώ το "ναι μεν αλλά". Αλλιώς η επένδυση αυτή στα θεμέλιά της, εκτός από μπετόν και σίδερα, θα περιέχει σε ικανές ποσότητες κοινωνική αδιαφορία και αναλγησία, μπόλικη υποκρισία και για ακόμη μια φορά κάλπικες υποσχέσεις. Όπως βλέπετε, επιμελώς αποφεύγω να πω οτιδήποτε για την ίδια την επένδυση και τα όσα είχε υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση και τα όσα έπραξε ως κυβέρνηση. Έχω τοποθετηθεί σε άλλα άρθρα μου γι' όλα αυτά. Τουλάχιστον απεδέχθη που απεδέχθη το "Pacta sunt servanda" (οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται) που μας έτριβαν και εξακολουθούν να μας τρίβουν με κάθε ευκαιρία οι "σωτήρες" μας στη μούρη, ας προσπαθήσει -ως οφείλει- να σώσει κάτι από το έρμο το ηθικό πλεονέκτημά της, που τα τρία αυτά χρόνια υφίσταται συνεχείς εξετάσεις και δεν πιάνει ούτε τη βάση.

Για να δούμε...