Πάμε σαν άλλοτε;

Αυτή η φωτογραφία είναι από το "μακρινό" 2009. Αφορούσε τότε μια άλλη επιδημία, σαφώς μικρότερου διαμετρήματος από την παρούσα. Από τα τρία μέλη του πάνελ τα δύο, με την προσθήκη της αναπόδραστης φθοράς του χρόνου, τα παρακολουθούμε να πρωταγωνιστούν στις νέες προκλήσεις και απειλές της εποχής μας. Τότε, στην επιδημία της γρίπης Η1Ν1, υπήρχε εμβόλιο κάτι που προς το παρόν αναζητείται. Θα θυμάστε ίσως ότι τότε είχαν παραγγελθεί 8.000.000 δόσεις, οι οποίες με έναν ανεξήγητο τρόπο διπλασιάστηκαν στην παραλαβή. Θαύμα, θαύμα θα μπορούσε κάποιος καλόπιστος να αναφωνήσει, ενώ ένας σκεπτικιστής θα μπορούσε να μιλήσει για σκάνδαλο. Πάντως τα δύο πρόσωπα που εικονίζονται και πλαισιώνουν τον πολυπράγμωνα -τότε- υπουργό Υγείας δεν έχουν ποτέ εισφέρει κάποια εξήγηση, παρότι ήταν σύμβουλοί του. Ελπίζω ο σημερινός υπουργός να μη ζηλέψει τη γαλαντομία του προκατόχου του και να θελήσει να του πάρει το ρεκόρ. Θα μου πεις κάτσε να βρεθεί πρώτα και βλέπουμε.

Δυο παρατηρήσεις ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος παρατηρόντας τη φωτογραφία: Ο καλός μας λοιμωξιολόγος κοιτάζει με βλέμμα λατρείας τον υπουργό, κρεμασμένος θαρρείς από τα χείλη του. Το είχε αυτό ο Αβραμό, πρέπει να το παραδεχτώ. Μιλούσε με την ίδια ευγλωττία και άνεση, είτε το θέμα ήταν οι τιμές του πετρελαίου, είτε τα καλύτερα ψαροντούφεκα, είτε οι καλύτερες αττάκες για να προκαλέσεις το ενδιαφέρον των γυναικών. Έχω ιδία πείρα σάς λέω. Ο έτερος, ο σημερινός υφυπουργός, έχει το ίδιο βλέμμα με σήμερα. Κατοπτεύει συνεχώς τον χώρο δεξιά αριστερά, καθώς μιλάει λες και περιμένει κάτι να συμβεί. Παράξενο ε;