Ρονάλντο, πες αλεύρι...

Είναι κοινή πρακτική στα ποδοσφαιρικά πράγματα να γίνονται μεταγραφές αθλητών από το ένα επαγγελματικό σωματείο στο άλλο κατά τη διάρκεια μεγάλων διοργανώσεων, όπως το φετινό Μουντιάλ. Σε τέτοιες διοργανώσεις, εκτός των θεατών, συρρέουν διάφοροι επαγγελματίες του χώρου -μάνατζερ, ατζέντηδες, κυνηγοί ταλέντων, κ.λπ.-, που ψωμίζονται από τον λεγόμενο βασιλιά των σπορ. Ψάχνουν για νέα ταλέντα, κυρίως από Αφρική και Λατινική Αμερική, και κλείνουν πλουσιοπάροχες συμφωνίες μετακινώντας ηχηρά ονόματα από ομάδα σε ομάδα.

Στο πλαίσιο αυτό ανακοινώθηκε μεσούντος του Μουντιάλ η μεταγραφή του πασίγνωστου Πορτογάλου ποδοσφαιριστή Ρονάλντο από τη Ρεάλ στη Γιουβέντους. Η μεταγραφή στοίχησε στην οικογένεια Ανιέλι, που ανάμεσα στις πολλές επιχειρήσεις είναι το αφεντικό της ιταλικής ομάδας, περίπου 105 εκατομμύρια ευρώ. Ο ίδιος ο Πορτογάλος σταρ θα υπογράψει τετραετές συμβόλαιο ύψους περίπου 30 εκατ. τον χρόνο δηλαδή... 82.192 περίπου ευρώ την ημέρα. Τα ποσά είναι θηριώδη και ειδικά  αυτή την εποχή προκαλούν. Για να έχουμε μια αίσθηση αναλογίας στην κλίμακα της καθημερινότητας των συνηθισμένων ανθρώπων στη παρούσα Ευρώπη, πρόκειται για τους μισθούς ή τις συντάξεις 100.000 ανθρώπων που αμείβονται με 1.000 ευρώ τον μήνα. Να το πω διαφορετικά; Αν μια παρέα συνταξιούχων (6-7 ατόμων) λαμβάνει -ας πούμε σήμερα, γιατί για αύριο είναι μια άλλη συζήτηση- ετήσιες συντάξεις ύψους 100.000 ευρώ σε πόσα χρόνια θα έχει φτάσει το ποσό της μεταγραφής; Κάντε το μόνοι σας και θα σας πιάσει ίλιγγος. 

Οι Ανιέλι λοιπόν, εκτός της Γιουβέντους, είναι ιδιοκτήτες της Φίατ και έχουν τους εργαζομένους εκεί σε μισθολογική δίαιτα για περισσότερα από δέκα χρόνια, με τις γνωστές δικαιολογίες ότι οι δουλειές δεν πάνε καλά, πρέπει να βάλετε πλάτη, να υπερασπιστείτε τις θέσεις εργασίας σας, κι άλλα τέτοια ωραία. Ναι, αλλά ξαφνικά δίνουν αυτό το θηριώδες ποσό για έναν μόνο άνθρωπο. Φυσικό και αναμενόμενο ήταν να αντιδράσουν και να κηρύξουν διήμερη -προς το παρόν- απεργία. Έβγαλαν και μια ανακοίνωση, αυτήν εδώ:

Αντιμέτωποι με τόση ενοχή δεν μπορούμε από το να προχωρήσουμε σε απεργία. Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι ενώ οι εργαζόμενοι εξακολουθούν για χρόνια να κάνουν τεράστιες οικονομικές θυσίες η ίδια η εταιρεία αποφασίζει να δαπανήσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την αγορά ενός ποδοσφαιριστή. Μας λένε ότι η στιγμή είναι δύσκολη. Και ενώ οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους σφίγγουν όλο και περισσότερο τις ζώνες τους, η εταιρεία αποφασίζει να επενδύσει πολλά χρήματα σε μόνο έναν άνθρωπο! Είναι εντάξει; Είναι φυσιολογικό για ένα άτομο να κερδίζει εκατομμύρια και χιλιάδες οικογένειες να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν έως τα μέσα του μήνα;

Είμαστε όλοι εξαρτημένοι από το ίδιο αφεντικό, αλλά σε αυτήν την στιγμή τεράστιας κοινωνικής δυσκολίας, αυτή η άνιση μεταχείριση δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή. Οι εργαζόμενοι της Fiat έχουν υπηρετήσει την εταιρεία για τουλάχιστον τρεις γενιές, πλουτίζοντας όποιον κινείται γύρω στην εν λόγω εταιρεία, και σε αντάλλαγμα έλαβαν πάντα και μόνο μια ζωή δυστυχίας. Η εταιρεία θα μπορούσε να επενδύσει σε μοντέλα αυτοκινήτων που διασφαλίζουν το μέλλον των χιλιάδων ανθρώπων και όχι μόνο σε έναν άνθρωπο. Προτιμούν τον κόσμο του παιχνιδιού, την διασκέδαση για ο,τιδήποτε άλλο. Για τους λόγους που περιγράφονται ανωτέρω, το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης κηρύσσει απεργία από την Κυριακή (22:00) 15 Ιουλίου μέχρι την Τρίτη (06:00), 17 Ιουλίου 2018

Κάποιος κυνικός μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτός είναι ο καπιταλισμός και έτσι είναι δομημένη η βιομηχανία του θεάματος. Ακούγεται κάπως αφελής η κατηγορία που εκτοξεύουν οι εργαζόμενοι της Φίατ στους Ανιέλι ότι "προτιμούν τον κόσμο του παιχνιδιού και της διασκέδασης". Τι περίμεναν; Είναι δυνατόν να υπάρχει, όπου γης, καπιταλιστής ιδιοκτήτης εργοστασίου-επιχείρησης που να επαναεπενδύσει τα χρήματα-κέρδη του στους εργαζομένους του με οποιονδήποτε τρόπο; Για την Αγία Οικογένεια των Ανιέλι, ο Ρονάλντο και ο κάθε Ρονάλντο είναι εμπόρευμα. Θα δείτε τις νέες διαφημίσεις της Φίατ τον χειμώνα με την αφεντομουτσουνάρα του νάρκισσου ποδοσφαιριστή να μας χαμογελάει, θα δείτε πόσες φανέλες και αξεσουάρ με το όνομα Ρονάλντο θα πουληθούν στην Ιταλία και αλλού, τον Ρονάλντο εκεί, τον Ρονάλντο εδώ, και το ζεστό χρήμα θα ρέει πάντα στις ίδιες τσέπες. Τα λεφτά αυτά που δόθηκαν για τη μεταγραφή του δεν επρόκειτο -στον αιώνα τον άπαντα- να δοθούν υπό μορφή αυξήσεων στους εργαζομένους εκεί. Εύχομαι και το εννοώ να μην ακούσουν από την εργοδοσία ότι τώρα που ξοδεύτηκαν για τη μεταγραφή θα πρέπει να δεχτούν νέες περικοπές στους μισθούς συν κάποια "στρατηγική" μείωση του προσωπικού. Τους έχω ικανούς... Βλέπετε οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι απλοί παρατηρητές, η δε Αριστερά κοιμάται -επιεικώς- και βλέπει όνειρα ανάπτυξης, προοδευτικών μετασχηματισμών και Ευρώπης των εργαζομένων. Ιδού οι εργαζόμενοι κι αυτή είναι η άθλια και επισφαλής κατάστασή τους. Μήπως κάτι περισσότερο χειροπιαστό και επεικοδομητικό παιδιά; 

Περιμένω...