Σχετικά με την Ηριάννα

[...] το δικαστήριο λειτουργούσε μέσα εκεί, μα η δικαιοσύνη ήταν απέξω [...]*

Τι παραπάνω να γράψεις για μια εμφανή περίπτωση κακοδικίας, η οποία συνεχίζεται με τη χθεσινή απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών που απέρριψε το αίτημα των δύο νέων παιδιών για αποφυλάκιση με όρους; Δυστυχώς στους αγρούς της δικαιοσύνης αν περπατάς ξυπόλυτος, κινδυνεύεις να σε δαγκώσουν τα φίδια... Ίσως αν πουλούσαν ναρκωτικά θα είχαν ευνοϊκότερη μεταχείριση... Ενώ τώρα, κατά τον κ. εισαγγελέα, αν έβγαιναν μπορούσαν να συνεχίσουν τον... τρομοκρατικό αγώνα τους. Σχετικό ρεπορτάζ μπορείτε να διαβάσετε εδώ: www.efsyn.gr/arthro/sklirotita-horis-anastoles 

Όπως εύστοχα γράφει ο δημοσιογράφος Τάσος Παππάς στη στήλη του "ανάγωγα", στην Εφημερίδα των Συντακτών: "Το έδειξαν πρωτόδικα, το έδειξαν και τώρα. Ορισμένοι δικαστές δεν γουστάρουν τις Ηριάννες αυτού του κόσμου. Δεν γουστάρουν αυτά που λένε, αυτά που εκπροσωπούν. Οπου τις βρίσκουν θα τις τσακίζουν. Θα ήταν επιεικείς αν είχαν να κάνουν με εμπόρους ναρκωτικών, με εγκληματίες του λευκού κολάρου, με κρατικούς αξιωματούχους που έβαλαν τα χέρια τους μέχρι τους αγκώνες στο μέλι, με ακροδεξιούς που δολοφονούν μετανάστες, με εργοδότες που αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους, με επίορκους πολιτικούς. Οι Ηριάννες όμως χαλάνε την πιάτσα."

Φυσικά υπήρξαν αρκετές αντιδράσεις και δεν αναφέρομαι στα... αναπόφευκτα σπασίματα βιτρινών από τους γνωστούς-αγνώστους μυαλοφυγόδικους που προβοκάρουν σχεδόν κάθε κινητοποίηση. Μπράβο, παιδιά, συνεχίστε τον τίμιο αγώνα σας να ξυπνάτε συνειδήσεις! Ανάμεσα σε αυτούς που αντέδρασαν -και πολύ σωστά- ήταν ο υπουργός Δικαιοσύνης Στ. Κοντονής, που μίλησε για δυσάρεστη έκπληξη. Ομολογώ ότι εξίσου δυσάρεστη έκπληξη αποτελεί το γεγονός ότι ο γνωστός... τρομονόμος (187 Α) εξακολουθεί επί ημερών πρωτοδεύτερης φοράς Αριστεράς να ισχύει ακόμη και μάλιστα τώρα τελευταία έγινε προσπάθεια να εμπλουτιστεί επί το αυταρχικότερον. Ευτυχώς υπήρξαν αντιδράσεις.

Φυσικά για την αντιπολίτευση κάθε κριτική από κυβερνητικά στελέχη είναι ευθεία βολή κατά της δικαιοσύνης, είναι ένδειξη και απόδειξη συγχρόνως αυταρχισμού, είναι προσπάθεια φίμωσης και ελέγχου της και άλλα τέτοια. Δηλαδή, σύμφωνα με τη διεστραμμένη -κυριολεκτικά- οπτική της για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, οι δικαστικές αποφάσεις είναι υπεράνω κριτικής, η σχετική νομοθεσία δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, οι δικαστές είναι πλάσματα ανώτερα που δεν κάνουν ποτέ λάθος και τα κριτήριά τους είναι πάντοτε αμιγώς δικονομικά και φυσικά ο τράχηλός τους δεν δέχεται ποτέ πιέσεις από την εκάστοτε εξουσία. Τους είδαμε -την αντιπολίτευση- πώς... έσκουζαν στην τοποθέτηση της συνταξιούχου πλέον προέδρου του Αρείου Πάγου κ. Θάνου σε ρόλο συμβούλου του πρωθυπουργού. Λες κι αυτοί, οι μυξοπαρθένες, δεν έχουν καμία σχέση με κάτι τέτοια πράγματα. Θλιβερά κόμματα, θλιβερότερα ανθρωπάκια... 

Αλλά να προσπαθούν να δικαιολογηθούν και οι κυβερνητικοί λέγοντας ότι κι εσείς τα ίδια κάνατε και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερη έκταση; Μα γι' αυτό πήρατε την εξουσία; Για να κάνετε μία από τα ίδια σε μικρότερη έκταση; Είχατε υποσχεθεί ριζοσπαστικές θεσμικές τομές, ενίσχυση των θεσμών, αποδοτικότερο κράτος και άλλα, που μου προκαλούν πόνο και θυμό όποτε τα ανακαλώ στη μνήμη. Τι έχουμε εισπράξει ως τώρα; Ό,τι και οι προηγούμενοι απλώς σε μικρότερη έκταση -εξαιρουμένου του μνημονίου. Γι' αυτό το τελευταίο η ποιοτική διαφορά με τα δύο προηγούμενα ήταν η άφατη οδύνη με την οποία εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται, καθώς και ο... αναπτυξιακός χαρακτήρας του.  Άντε και εις ανώτερα!

* Στίχος από το τραγούδι του Διον. Σαββόπουλου, "Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο", από τον δίσκο Η Ρεζέρβα.