Στην ήπειρο της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων...

... τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν τα ανεξήγητα (λέμε τώρα!) φαινόμενα που γρονθοκοπούνται ανελέητα με διάφορες κοινές ευρωπαϊκές αξίες, όπως π.χ. αυτή της ελευθεροτυπίας. Όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ: tvxs.gr/news/eyropi-eop/apopeira-logokrisias-xoris-proigoymeno-sto-eyrokoinoboylio-kataggellei-o-stelios-koy, η υπεύθυνη της έκθεσης γελοιογραφίας Ελλήνων και Γάλλων σκιτσογράφων που φιλοξενείται στο Ευρωκοινοβούλιο με αφορμή τα 60ά γενέθλια της Ε.Ε. λογόκρινε έντεκα σκίτσα ισάριθμων Ελλήνων δημιουργών. Με τον ζήλο που θα επιδείκνυε ένας μουσουλμάνος ιεροδιδάσκαλος ή με τον κονφορμισμό ενός γραφειοκράτη που προσπαθεί να είναι πάντα αρεστός στα αφεντικά του, έτσι και αυτή ποδοπάτησε μια βασική ευρωπαϊκή αξία. Πόσο ταιριαστά γενέθλια για την ολοένα και πιο δυσοίωνη εικόνα της ηπείρου μας... 

Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε. Αυτή η Ευρώπη, με τις παρούσες συνθήκες και τα ισχύοντα εξελίσσεται σε μια δυστοπία για τους λαούς της. Πάρτε για παράδειγμα την πατρίδα μας. Σας δίνεται μήπως η αίσθηση ότι η χώρα κυβερνάται από μια κυρίαρχη κυβέρνηση και ότι νομοθετεί το δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβουλευτικό σώμα; Είναι παράλογο σήμερα να ισχυρίζεται κανείς κάτι τέτοιο. Αυτοί που έχουν εκλεγεί δεν έχουν καμία πραγματική εξουσία, δεν μπορούν να αποφασίσουν για τίποτα ουσιαστικό που να διαμορφώνει το μέλλον αυτού του τόπου. Αντιθέτως μας κυβερνούν άνθρωποι που δεν έχουν εκλεγεί, άνθρωποι που έχουν εκλεγεί σε κυβερνητικές θέσεις εξουσίας με αλλότριες σημαίες, υπερεθνικοί θεσμοί και όργανα άτυπα και δίχως νομικά δεσμευτική μορφή, που δεν ελέγχονται. Κανένας από όλους αυτούς δεν λογοδοτεί σε εμάς που υφιστάμεθα τον όποιο αντίκτυπο των όποιων αποφάσεών τους. Είναι αυτό δημοκρατικό; Μπορεί να είναι αυτό το κοινό μας σπίτι; Να λοιπόν που το αίτημα για λαϊκή κυριαρχία και περισσότερο εθνικό έλεγχο υπό τις παρούσες συνθήκες γίνεται και πάλι επίκαιρο...

Το σκίτσο είναι του Σπύρου Δερβενιώτη