Το σιμουλτανέ* του Αλέξη

"Είναι λίγο περίεργο, αισθάνομαι σαν έναν σκακιστή που παίζει ταυτόχρονα σε δύο σκακιέρες".

* Διεξαγωγή αγώνα (συνήθως επίδειξης) στο σκάκι, στη διάρκεια του οποίου ένας έμπειρος σκακιστής (π.χ. γκρανμέτρ) παίζει ταυτόχρονα με πολλούς αντιπάλους. (Βικιπαίδεια)

Έχω την εντύπωση ότι με όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν για τις διαπραγματεύσεις της πατρίδας μας με το γειτονικό κράτος της Βορείου (πλέον) Μακεδονίας πέρασε κάπως απαρατήρητη η επίσκεψη και ενός άλλου... φιλέλληνα (όλοι κατόπιν εορτής και της πιστής κατά γράμμα εφαρμογής μνημονίων), του Κ. Ρέκλινγκ. Παρουσία του Ρέκλινγκ λοιπόν ο Αλέξης μας ξεστόμισε την παραπάνω φράση. 

Ο πρωθυπουργός μας διαβεβαίωσε τον αχυράνθρωπο του Βερολίνου για τις άοκνες προσπάθειες της κυβέρνησής του στον τομέα των μεταρρυθμίσεων -ακριβώς με τον τρόπο που τις αντιλαμβάνονται οι δανειστές μας-, τον ενημέρωσε ότι τώρα πλέον μπορεί και ο ίδιος, αφού ξεπέταξε από πάνω του και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις που του θόλωναν το οπτικό πεδίο, να δει την έξοδο από τα μνημόνια και επικοινώνησε την ελπίδα του ότι στο σημερινό Γιούρογκρουπ θα χτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες για το μεταμνημονιακό πρόγραμμα που θα ακολουθήσει η Ελλάδα και για μια λύση στο θέμα του χρέους. Ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας του ανταπάντησε με τις γνωστές σαλιάρικες φιλοφρονήσεις που συνηθίζονται σε παρόμοιες συναντήσεις και διαβεβαίωσε ότι κατά την εκτίμησή του η πατρίδα μας θα είναι το επόμενο success story (κάτσε καλά, Κλάους έφα). Φυσικά όλα αυτά με τη γνωστή υπενθύμιση-ακομπανιαμέντο για τις συγκινητικές θυσίες του ελληνικού λαού. Δώσαμε, δώσαμε...

Αλλά ας επιστρέψουμε στο γκραν σιμουλτανέ του Αλέξη. Εδώ εννοεί ότι παίζει ταυτοχρόνως σε τουλάχιστον δύο σκακιέρες - ου μην περισσότερες (ισχυρίζομαι εγώ). Και στην πρώτη ισχυρίζεται ότι -αν κρίνω από τον κάπως θριαμβικό τόνο- έκανε ρουά ματ,  επί  του αντιπάλου. Στη δεύτερη σκακιέρα, τη σημερινή, έχει άραγε συνειδητοποιήσει πρώτα απ' όλα με ποιους αντιπάλους παίζει και από ποια θέση αυτός ξεκινά; Φαντάζομαι πλέον, μετά από τρία χρόνια, ότι έχει συνειδητοποιήσει με ποιους διαπραγματεύεται. Όπως επίσης και για τις επιδιώξεις τους, καθώς και τον συσχετισμό δυνάμεων. Εύχομαι, πραγματικά το εύχομαι, να μην παρασύρεται από τα παχιά τους λόγια, τις κατόπιν της... σφαγής φιλοφρονήσεις και να αποφεύγει τις υποσχέσεις, που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να απογοητεύουν τον κόσμο και να ευτελίζουν ακόμη περισσότερο ιδέες και  ιδανικά που κάποτε -δηλαδή πρόσφατα- μας έκαναν να πιστέψουμε, επικαλούμενος μια καλοσερβιρισμένη ουτοπία. Να θυμάται επίσης ότι στην παρτίδα του σκακιού, στην οποία θεωρεί ότι παίζει, τα πιόνια που χάνονται-θυσιάζονται είναι πραγματικοί άνθρωποι με πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες. 

Το έχω ξαναγράψει. Η συμφωνία για το Μακεδονικό κάτω από αυτές τις περιστάσεις ήταν θετική. Ο αντίπαλος την ήθελε πολύ, ο λεγόμενος διεθνής παράγων επίσης. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Μην ακούτε τα ουρλιαχτά και τους κοπετούς των κατ' επάγγελμα πατριωτών. Στη σκακιέρα αυτή η κυβέρνηση έπαιζε από μια σχετική θέση ισχύος. Στην άλλη όμως; Από αξιωματικός μπορεί να υποβιβάζεσαι σε απλό στρατιώτη. Να είσαι υποχρεωμένος να δέχεσαι τις εντολές και τα στρατηγικά σχέδια υπέρτερων παικτών, εφόσον έχεις αποδεχτεί το παιχνίδι και τους όρους του. Θα συνεχίζεις να παραμυθιάζεις τους εύπιστους ιθαγενείς ότι όλα πάνε έξτρα πρίμα γκουντ; Μα στο τέλος της χρονιάς θα μειωθούν για μία φορά ακόμη -έχω χάσει πια το λογαριασμό- οι συντάξεις. Και μετά έρχεται η σειρά του αφορολόγητου. Δηλαδή κάποιος που/αν πληρώνεται τον... ιλιγγιώδη μισθό των 500 ευρώ θα αποδίδει φόρο! Η φοροκαταιγίδα εξακολουθεί να μαίνεται, ο τιμάριθμος εξακολουθεί να παραμένει πολύ υψηλός, για μισθούς συντάξεις, δημόσια περιουσία υποθηκευμένη, αναιμική αύξηση εξαγωγών, συνθέτουν ένα όχι αισιόδοξο περιβάλλον. Μόνο ο τουρισμός καλπάζει, αλλά δυστυχώς δεν επαρκεί. Χρειάζονται κι άλλα και πρώτα πρώτα μια γενναία διευθέτηση του χρέους. Επ' αυτού όμως τρέφω πολύ περιορισμένες ελπίδες.  

Α και να μην ξεχάσω, Αλέξη, θυμήσου ότι στο σκάκι δεν έχεις το δικαίωμα να ανακαλείς την κίνησή σου. Οι κανόνες είναι δεδομένοι. Για να δούμε τι μας ξημερώνει αύριο...