Το συλλαλητήριο...

Και μετά το αμέσως προηγούμενο σχόλιό μου περί αγάπης, ακόμη και μεταξύ τόσο διαφορετικών όντων, ας ντελαπάρουμε αρκετά κι ας προσγειωθούμε ανώμαλα στο μεγάλο και καυτό θέμα του επόμενου 48ωρου. Την κυριακάτικη συγκέντρωση στο Σύνταγμα υπέρ του αδιαιρέτου και της μοναδικότητας της Μακεδονίας. Εκεί είναι σίγουρο ότι δεν θα επικρατήσουν η αγάπη, η κατανόηση, η καλή διάθεση κλπ. Ίσα ίσα όλα αυτά θα απουσιάζουν και τη θέση τους θα έχουν καταλάβει το μίσος, η επιθετικότητα, η μισαλλοδοξία. Θα περισσεύουν οι κραυγές για "προδότες", σφαίρες, εκτελεστικά αποσπάσματα κι άλλα σχετικά που συνήθως εκφέρονται με το προσωπείο του μίσους. 

Κι εσύ πώς μπορείς να εκφράσεις την αντίθεσή σου, τη διαφωνία σου, δίχως να παρασυρθείς στην περιρρέουσα μαυρίλα και στο μιλιταριστικό πνεύμα των ημερών; Πώς μπορείς να μιλήσεις για όλο αυτό τον θίασο που θα εμφανιστεί στη σκηνή του Συντάγματος, με ψυχραιμία και δίχως προσβλητικά λόγια; Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στους διάφορους ακροδεξιούς εκ πεποιθήσεως ή σε μέλη εκκλησιαστικών και παρεκκλησιαστικών κύκλων ή ακόμη σε όσους έχουν κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ούτε βεβαίως στα διάφορα γραφικά σούργελα που κοσμούν τέτοιες συγκεντρώσεις. Δεν αναφέρομαι σε κανέναν από αυτούς. Μιλώ για τους πολλούς που θα πάνε στη συγκέντρωση και δεν έχουν σχέση πέραν της πρόσκαιρης συνύπαρξης και γειτνίασης με τους προηγουμένους. Άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας, που καλή τη πίστη θα "καταναλώσουν" τον εθνικισμό και τον πατριωτισμό που σερβίρουν με το αζημίωτο η ΧΑ που κατ' αυτό τον τρόπο "νομιμοποιείται", η ΝΔ με διαφανή πολιτική σκοπιμότητα, διάφοροι ακροδεξιοί παραγοντίσκοι με την ελπίδα μήπως τους... κάτσει, ακόμη και διάφορα πολύ αριστερά συντρόφια που στην αναμπουμπούλα νομίζουν ότι θα στηθεί κάποιο κίνημα για να το καθοδηγήσουν και να 'χουν να λένε...

Όλο αυτό το ποικιλόμορφο μπουλούκι φοβάμαι ότι θα δώσει τον τόνο που αργότερα τα "σοβαρά" κανάλια μας και φυσικά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα τον μετουσιώσουν στο γνωστό "Ο λαός μίλησε". Το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι το ενδεχόμενο η χώρα να βγει σοβαρά τραυματισμένη από όλο αυτό. Επίσης δεν τους ενδιαφέρει ποσώς αν τέτοιες εκδηλώσεις ενισχύουν τους αντίστοιχους κύκλους της μικρής γείτονος χώρας. Αδιαλλαξία, μισαλλοδοξία και φανατισμός στο τετράγωνο. Η οικονομική μιζέρια και ανέχεια των τελευταίων χρόνων, μαζί με τη διάψευση των όποιων ελπίδων και της εμφανούς ανημπόριας και έλλειψης σχεδίου -πέραν των... μνημονίων- της πολιτικής τάξης της χώρας μας κάπου έπρεπε να ξεχειλίσει... 

Πού θα μας βγάλει όλο αυτό, ειλικρινά δεν γνωρίζω. Μπορεί να επηρεάσει άμεσα τα πολιτικά πράγματα, μπορεί και να μη προκαλέσει την παραμικρή πολιτική εξέλιξη. Αυτό που θα παραμείνει όμως είναι ένας λεκές που δεν ξεπλένεται εύκολα. Η συστράτευση, έστω πρόσκαιρη, με την ακροδεξιά κα τους πατριδεμπόρους. Κι αυτό είναι κάτι που με ανησυχεί. 

Αφησα τελευταίο το ίδιο το περιεχόμενο του συλλαλητηρίου. Θεωρώ τις εικασίες -ότι η πατρίδα μας κινδυνεύει αν στην ονομασία της γείτονος εμφιλοχωρήσει η λέξη Μακεδονία- απολύτως γελοίες και προσχηματικές. Μακεδονία θα συνεχίζει να αποκαλείται το βόρειο τμήμα της πατρίδας μας, Μακεδονία θα συνεχίσει να την αποκαλεί η συντριπτική πλειονότητα των άλλων κρατών. Εφόσον λυθούν κάποια θέματα αλυτρωτισμού στο σύνταγμά τους και δήθεν ύπαρξης μειονότητας, η ονομασία δεν έχει κανένα ιδιαίτερο βάρος. Μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά και με σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ μας. Ας έχουμε λίγο περισσότερη εμπιστοσύνη στην ιστορία μας. Δεν κινδυνεύει να αλλοτριωθεί από μερικά αγάλματα και ονομασίες λεωφόρων και αεροδρομίων. Οι πραγματικοί κίνδυνοι βρίσκονται αλλού. Αλλά βολικά σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα φροντίζει να τους συσκοτίζει ή να τους υποτιμά.