Βαρίδια, απόχες και καλάμια...

Σε πείσμα του τίτλου δεν προτίθεμαι να μιλήσω για ψάρεμα. Είναι μια δραστηριότητα που βαριέμαι αφόρητα. Επειδή όμως έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο και το ψάρεμα... ψηφοφόρων είναι από εδώ και πέρα η κύρια δραστηριότητα όσων κομμάτων ενδιαφέρονται να παίξουν κάποιο ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή, νομίζω ότι, παραθέτοντας τις σκέψεις μου για το βροντερό άδειασμα του Βαγγέλη Βενιζέλου από την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ, θα δικαιολογηθεί ο τίτλος. Εξηγούμαι λοιπόν...

Ο ευφραδής συνταγματολόγος πάντοτε διεκδικούσε έναν ιδιαίτερο ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι, ο οποίος δεν περιοριζόταν στο άμεσο κομματικό περιβάλλον του. Ωθούμενος από την ακόρεστη αρχομανία του και πυρπολούμενος από τις φωτιές της ματαιοδοξίας και της πολυπραγμοσύνης του θεωρούσε και θεωρεί ότι είναι όχι μόνο ικανός να παίξει έναν ευρύτερο θεσμικό ρόλο, αλλά προορισμένος από την Ιστορία να είναι ο "εκλεκτός". 

Ο πολιτικός άνδρας Βαγγέλης Βενιζέλος στην πορεία του στα δημόσια πράγματα και στο πλαίσιο πάντοτε του ρόλου του, όπως εκείνος τον αντιλαμβάνεται, έχει κάνει αρκετά αξιομνημόνευτα πράγματα, όχι όμως κατ' ανάγκη θετικά. Αξίζει εδώ να κάνουμε μια ρετροσπεκτίβα -όπως λένε οι σινεφίλ- σε σημαντικούς σταθμούς της πολιτικής του πορείας. 

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους ισχυρισμούς του -όταν εξέταζε η Βουλή την υπόθεση του Άκη Τσοχατζόπουλου- ότι οι επίμαχοι αριθμοί τραπεζικών λογαριασμών του ωραίου Μπρούμελ ήταν αριθμοί κινητών τηλεφώνων; Εδώ αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι στη μεταπαπανδρεϊκή κούρσα διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ είχε υποστηρίξει την υποψηφιότητα Τσοχατζόπουλου. Ποιος δεν θυμάται τη βραδιά των εκλογών του 2007, αμέσως μόλις "έδεσε" η ήττα του ΠΑΣΟΚ, την (αυτο)παρουσίασή του στο Ζάππειο για να μας πληροφορήσει με ναπολεόντιο ύφος ότι αυτός είναι παρών και μπορεί... Στις εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν, παρά την αμέριστη συμπαράσταση όλου του φιλοπασοκικού Τύπου στο πρόσωπό του, έχασε. Το 2011 μετά από όσα -θρυλούμενα- έγιναν στις Κάννες ήταν ένας βασικότατος συντελεστής της απομάκρυνσης από την πρωθυπουργία του εκλεγμένου Γ. Παπανδρέου και του σχηματισμού υπό τον Λουκά Παπαδήμου της γνωστής τρικομματικής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ). Έτσι για την τόνωση της μνήμης, μεγαλώνουμε άλλωστε.

Το 2012 τα κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος στο κόμμα του, πλην όμως η θητεία του είναι ανεξίτηλα συνδεδεμένη με την εκλογική επίδοση του ΠΑΣΟΚ, στο ιλιγγιώδες 4,68% στις εκλογές του 2015. Είχε προηγηθεί η συνεργασία του με τη σαμαρική ΝΔ. Αυτή τη συνεργασία υπερασπίζεται όπου βρεθεί και όπου σταθεί, εμφανώς αναπολώντας τη με ιδιαίτερη νοσταλγία. Αξίζει να θυμηθούμε ότι είναι ο εμπνευστής του γνωστού προκλητικού -το λιγότερο- περί μη ευθύνης υπουργών. Περιττό να πούμε ότι η χρησιμοποίηση αυτού του νομοθετήματος από το πολιτικό σύστημα οδήγησε στο παράδοξο να υπάρχουν πολιτικά σκάνδαλα δίχως υπευθύνους. Δηλαδή να διερευνώνται και μετά να αρχειοθετούνται.

Να υπενθυμίσουμε το PSI, τότε το 2012, τη "μεγαλύτερη διαγραφή χρέους" όπως εξακολουθεί ο αθεόφοβος συνταγματολόγος μας να κομπάζει. Βέβαια κράτησε αιδήμονα σιωπή για τις δυσβάσταχτες πληγές που προκάλεσε στα ασφαλιστικά ταμεία, στις ελληνικές τράπεζες και σε όσους δημόσιους οργανισμούς κατείχαν ελληνικά ομόλογα. Τέλος το αθλιότερο όλων ήταν η ζημιά που προκάλεσε σε αρκετές χιλιάδες ομολογιούχους του ελληνικού δημοσίου, οι οποίοι εν μία νυκτί βρέθηκαν κάτοχοι άχρηστων τίτλων. Παρόλο που αντιπροσώπευαν οικονομίες και αποταμίευση μιας ζωής κατέληξαν στον υπόνομο. Μπροστά σε αυτούς τους σταθμούς του curriculum vitae του Βαγγ. Βενιζέλου το στικάκι της λίστας Λαγκάρντ, που μάζευε σκόνη σ' ένα συρτάρι του γραφείου του, ή τα απόρρητα σχέδια για την άμυνα της χώρας που φεύγοντας από το πόστο του υπουργού Εθνικής Άμυνας τα πήρε μαζί του φαντάζουν πταίσματα, υποδηλωτικά όμως της νοοτροπίας του.

Νοοτροπία που μπορείτε να διαπιστώσετε παρακολουθώντας, όσοι δεν είχατε την ευκαιρία, τη συνέντευξη που έδωσε στο βραδινό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ μια μέρα μετά την εθελούσια έξοδό του από το "όλον" ΠΑΣΟΚ. Γίνεται κατανοητό γιατί αποτελούσε πλέον βαρίδι και θεωρείτο τοξικός στην αγωνιώδη προσπάθεια που κάνει η Φώφη να επαναπατρίσει-ψαρέψει όσο περισσότερους μπορεί από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που σήμερα ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρώην αρχηγός συμβόλιζε τη συνεργασία με τη δεξιά και δη τη σαμαρική, που τόσο κόστισε και εξακολουθεί να κοστίζει στο ΠΑΣΟΚ. Δεν συμβαδίζει με την εσχάτως "αριστερή" οριοθέτηση του κόμματος, τρομάρα τους. Βέβαια τότε στη συγκυβέρνηση και η Γενηματά και άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη του κινήματος συμμετείχαν. Αλλά η πρόεδρος Φώφη δίνει τον ρυθμό...

Έτσι φτάσαμε στο: "[...] Εξέφρασα τη βεβαιότητά μου ότι αντιλαμβάνεται πλήρως τις πολιτικές συνέπειες της επιλογής της. Δεν της ευχήθηκα καλή επιτυχία σε ένα σχέδιο που καθιστά το ΚΙΝΑΛ ουρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την ευχαρίστησα γιατί θα έχω πλέον τη δυνατότητα, χωρίς κομματικές δεσμεύσεις, να υπερασπιστώ δυναμικά τις θέσεις μου για το μέλλον της Πατρίδας". Ούτος έφα μετά την πρόταση που του έγινε από τη Φώφη. Και τώρα τι; 

Πιστεύω ότι το πολιτικό μέλλον του Β. Βενιζέλου είναι άρρηκτα δεμένο με την προεδρία ενός κόμματος αποκλειστικά δικού του. Πότε θα το οργανώσει εξαρτάται από τις μετεκλογικές εξελίξεις. Ίσως πάλι να επιδιώξει έναν άλλο ρόλο εκτός Ελλάδας. Το καλάμι που έχει μονίμως καβαλημένο να είναι καλά.  

Ποτέ δεν τον εκτίμησα και ποτέ δεν τον συμπάθησα, γιατί προφανώς στερούμαι της απαιτούμενης νοημοσύνης και του εθνικού οράματος που μόνος αυτός διαθέτει.